 Wysłany: Sob 11:40, 05 Lis 2011 Temat postu: |
|
| Sokal w woj.lwowskim - intro. Autor: Władysław Pitak
Wprowadzenie do filmu o sokalszczyźnie i ludziach, którzy tam kiedyś mieszkali. Ciekawe są dzisiejsze miejsca porównane z fotografiami sprzed II Wojny Światowej. Autorem filmu jest kresowianin, Władysław Pitak. kontakt z autorem: sokal2@wp.pl tagi: Władysław Pitak, Sokal, Lwów, Kresy, ziemia lwowska, Galicja, kresowianie, zabużanie, lwowianie, Tartaków http://www.youtube.com/watch?v=VDN0KEE59kE <iframe width="425" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/VDN0KEE59kE?hl=pl&fs=1" frameborder="0" allowfullscreen></iframe> @@@ Sokal w woj. lwowskim. Cerkiew św. Piotra i Pawła. Autor: Władysław Pitak Piękne jest wnętrze każdej cerkwi, ale ta jest szczególna, gdyż jest katedrą diecezji żołkiewsko-sokalskiej obrządku grecko-katolickiego. Posłuchajmy przez kilka minut śpiewu modlących się kobiet. Autor filmu: Władysław Pitak kontakt z autorem: sokal2@wp.pl tagi: Władysław Pitak, cerkiew, Zabuże, diecezja żółkiewsko-sokalska, grecko-katolicka, Sokal, Lwów, Kresy, ziemia lwowska, Galicja, kresowianie, zabużanie, lwowianie, Tartaków http://www.youtube.com/watch?v=4nVYMwsAm34 <iframe width="425" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/4nVYMwsAm34?hl=pl&fs=1" frameborder="0" allowfullscreen></iframe> @@@ Sokal w woj.lwowskim. Cerkiew na Zabużu. Autor: Władysław Pitak Zabuże, niegdyś dzielnica Sokala, dzisiaj odrębna wieś z własną administracją. W tej wsi Niemcy pozwolili w 1939 r. zmienić gimnazjum na cerkiew, aby miejscowi Ukraińcy mogli uczestniczyć w nabożeństwach grecko-katolickich. Opowiada o tym rodowity mieszkaniec tej miejscowości. Autor filmu: Władysław Pitak kontakt z autorem: sokal2@wp.pl tagi: Władysław Pitak, cerkiew, diecezja żółkiewsko-sokalska, grecko-katolicka, Sokal, Lwów, Kresy, ziemia lwowska, Galicja, kresowianie, Zabuże, zabużanie, lwowianie, Tartaków http://www.youtube.com/watch?v=bMvfr8Jl__I <iframe width="425" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/bMvfr8Jl__I?hl=pl&fs=1" frameborder="0" allowfullscreen></iframe> |
|
| Wysłany: Pią 22:27, 11 Gru 2009 Temat postu: |
|||
 
 
Na ostatniej fotografii : widok sklepienia, na pierwszym planie ogromny żyrandol |
|||
| Wysłany: Pią 19:22, 15 Lut 2008 Temat postu: |
|
| Witam wprawdzie nigdy nie byłam na Ukrainie:(( ale gdy jestem w Bieszczadach to czuje to samo:) i myśle że im "dalej" tym jest cudniej:) Pozdrawiam Iwona | |
| Wysłany: Pią 9:20, 08 Lut 2008 Temat postu: |
|
Filmy historyczno-krajoznawcze: Sokal k/Lwowa - intro do filmu: http://rodowy.pl/video/sokal_intro.WMV Sokal k/Lwowa -cerkiew pw. św.Piotra i Pawła: http://rodowy.pl/video/cerkiew_pp.WMV Zabuże k/Sokala - cerkiew pw. św. Michała Archanioła: http://rodowy.pl/video/cerkiew_zab.WMV ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Studio Fotografii i Filmu „Video-Lux” w Koszalinie http://videolux.republika.pl e-mail: video-lux@wp.pl tel. 094-340-60-06 tel.kom.660-332-172 |
|
| Wysłany: Wto 9:35, 02 Paź 2007 Temat postu: |
|||||||||||
| .
Sokal - historia i dzień dzisiejszyOdwiedź Sokal - miasto powiatowe w lwowskim województwie leżące na prawym brzegu Zachodniego Bugu, 83 km na płn od Lwowa. http://rodowy.pl/sokal Forum Dyskusyjne Studia "Video-Lux" na tematy muzyczne , filmowe i ... http://rodowy.pl/sokal / . Сучасний Сокаль це мальовниче місто на березі Бугу, ... Sokalszczyzna - historia i dzień dzisiejszy http://rodowy.pl/sokal
mapa administracyjna rejonu sokalskiego w woj. lwowskim 
Newsy z Sokala w języku ukraińskim - Sokal - historia i dzień Доречі, заходив недавно на сайт про Сокаль - там є немало інформації про історію Сокальщини ... www.sokal.fora.pl/viewtopic.php?t=4&view=next - 170k - Kopia - Podobne strony Сокальщина - це моя рідна,батьківська земля. :: ПодорожіАдміністративно-територіальний устрій Сокальського району .. |
|||||||||||
| Wysłany: Śro 22:07, 16 Maj 2007 Temat postu: Ruś Czerwona, Lwów i Sokalszczyzna |
|
| We Lwowie są ponoć kamienice, z których rynien woda spływa z jednej struny ku Morzu Bałtyckiemu, z drugiej do Morzu Czarnego. To usytuowanie miasta na dziale wód oddaje wyjątkowe - także kulturowo - położenie krainy, której Lwów jest stolica, krainy, która „całym swym ciężarem nachyla się ku Zachodowi, a na .samej swej krawędzi obrzeżona jest smuga Wschodu...”.
Od zachodu granica Rusi Czerwonej - bo o niej tu mowa opiera się na linii górnego Sanu. od południa stanowi ja wyniosły łańcuch Karpat, od wschodu - rzeka Seret, a od północy Roztocze i Sokalszczyzna. W 981 ziemie te – wraz z Grodami Czerwieńskimi - zostały zajęte przez Włodzimierza Wielkiego i włączone do Rusi Kijowskiej. W 1018 Bolesław Chrobry przyłączył tę część Rusi do Polski, ale w 1031 Jarosław Mądry ją odzyskał. W połowie XIV stulecia sięgnął po nie Kazimierz Wielki, rozpoczynając proces polonizacji i urbanizacji tego regionu. Miasta ruskie, do których coraz liczniej napływali polscy i niemieccy mieszczanie, otrzymywały prawo magdeburskie, a polscy możnowładcy i szlachta zasiedlali majątki ziemskie. W 1378 Ruś znalazła się w rękach Węgrów, ale już niespełna 10 lat później królowa Jadwiga w zbrojnej wyprawie przyłączyła ja ponownie do Polski. Odtąd Ruś Czerwona, zwana też Rusią Halicką, aż do 1772 pozostawała pod władza Rzeczpospolitej. Pod zaborem austriackim przylgnęło do niej miano Galicji Wschodniej, którą traktowano jako prowincje c.k. monarchii. W 1918 wróciła do Polski. Po II wojnie światowej mocą rozporządzeń jałtańskich znalazła się w granicach sowieckiej Ukrainy. Dawna Ruś Czerwona to kraina niezwykle urozmaicona tak pod względem społecznym, jak i gospodarczym. Najznaczniejszy może wyróżnik tej części dawnej Rzeczpospolitej stanowił wyjątkowy rozwój miast, którego przyczyna, ale też i siła, wynikała z pokaźnej tu obecności nacji, głównie Ormian i Żydów, które swe życie wiązały przede wszystkim z rzemiosłem i handlem. Mimo częstych łupieżczych najazdów ze Wschodu, Lwów, Stanisławów, Drohobycz, Sambor, Stryj, Śniatyn. Kuły, Tyśmieniea czy Kołomyja rosły w potęgę. Jednak poza tymi centrami, gdzie dominował żywioł wielokulturowy, istniały obszary, na których mogła się w sposób nieskrępowany rozwijać jednorodna, nienarażona na zewnętrzne wpływy, kultura ludowa. Najbardziej reprezentaiywnym przykładem będzie tutaj barwna - wciąż zresztą żywa Husulszczyzna. Trzecim elementem, budującym społeczny i kulturowy krajobraz Rusi, była magnacka rezydencja. Źródło: Kresy Przewodnik Autrzy: Aleksandra Górska, Roman Marcinek, Piotr Jacek Jamski Wydawnictwo Kluszczyński |
|