 Wysłany: Śro 15:44, 26 Lip 2017 Temat postu: |
|
| .
O Wujku napisali : Urban W., Duszpasterski wkład księży repatriantów w archidiecezji wrocławskiej w latach 1945-1970. Wrocław 1970, s. 179-180. Instalacja Ks. Prałata Aleksandra Zienkiewicza. „Wrocławskie Wiadomości Kościelne” 1972, nr 8-9, s. 241-242. Urban W., 30-lecie Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu 1947-1977, „Colloquium Salutis. Wrocławskie Studia Teologiczne” 1983 nr 15, s. 224-225, 245-246, 255-256. Lubieniecka J., Najważniejsza jest miłość, „Królowa Apostołów” 1984 nr 3-4, s. 16-17. Komorowski J., Wysławiajcie ze mną Pana, „Niedziela” 1988, nr 24, s. 1 i 4. Partyka J., Z wizytą u ks. Aleksandra Zienkiewicza, Tamże, nr 31, s.4-5. Pasierski A., Żyć kapłaństwem. Rozmowa z ks. prałatem Aleksandrem Zienkiewiczem, „Nowe Życie” 1988 nr 7 s.4-5. Rusnak T., Z teologii obecności. Tamże, nr 10, s. 10 i 14. Puciłowski J., Jeszcze o Wujku. Tamże, nr 15, s. 10. Woś M., Mój Prefekt, „Niedziela” 1990 nr 27, s. 5. Pawlak B., Z Nowogródka na Jasną Górę, „Gazeta Wyborcza” 1992 nr 302, s. 11. Szuba Z., Maria Stella i Jej Dziesięć Towarzyszek, „Słowo Niedzielne” 1992 4-6 grudnia, s.1-2. Baran B., Słowa ofiary, „Niedziela” 1993 nr 3, s. 8. Lubieniecka M., Ktokolwiek będziesz w nowogródzkiej stronie, pomnij , „Nowe Życie” 1993 nr 11, s. 16-17. Lauretta S.M., Przed pół wiekiem w Nowogródku, „Gość Niedzielny” 1993 nr 28, s. 15. Szetelnicki W., Kapituła Metropolitalna we Wrocławiu w latach 1952-1993, Wrocław 1994, s. 85. Balkowska G., Duszpasterstwo Akademickie, „Wrocławski Gość Niedzielny” 1995 nr 41, s. 13. Wujek, ks. prałat Aleksander Zienkiewicz, „Nowe Pokolenia” 1995 6-19 grudnia, s. 1. Gorczyca J., Odszedł do Pana śp. ks. Aleksander Zienkiewicz, „Wrocławski Gość Niedzielny” 1995 nr 51, s. 12. Wójcik S., Katechizacja w warunkach systemu totalitarnego na przykładzie administracji apostolskiej Dolnego Śląska w latach 1945-1961. Praca doktorska. Instytut Historii Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1995. A.P., Wspominając księdza Aleksandra Zienkiewicza. „Nowe Pokolenia” 1995/1996 nr 7, s. 4. Śmigielski P., Umarł nasz Wujek. „Nowe Życie” 1996 nr 1, s. 4 i 10. Pilch A., „Wujek” Zienkiewicz, Tamże nr 3, s. 10-11. Domosławski Z., Siła promieniowania, Tamże, s. 10-11. Śmigielski P., W służbie konfesjonału. Tamże, s. 12-13. Woś M., W czarnej sutannie bez żadnych dystynkcji. „Gość Niedzielny” 1996 nr 3, s. 10. Muszkieta K., Metryka chrztu Adama Mickiewicza we Wschowie?, „Słowo Ziemi Wschowskiej” 1996 (marzec), s. 15. Szczerska H., Ćwierć wieku w radości. „Nowe Życie” 1996 nr 9, s. 4-5. Gorczyca J., Łączy ich przeszłość. Z ks. T. Reroniem rozmawia ks. J. Gorczyca, „Wrocławski Gość Niedzielny” 1996 nr 47, s. 17. Wartalska J., Rocznica, „Głos Serca”, Miesięcznik Duszpasterski Salezjańskiej parafii Najświętszego Serca P. Jezusa we Wrocławiu 1996 nr 8, s. 1 i 7. Kiedynk P., Student w Kościele, „Nowe Życie” 1996 nr 12, s. 13-14. Reroń T., Z historii duszpasterstwa akademickiego, Tamże, s. 14 i 16. Pater J., Ksiądz prałat Aleksander Zienkiewicz (1910-1995), „Wiadomości Kościelne” 1996, s.86-91. Agnes. Nie tylko o „Wujku”, „Wrocławski Gość Niedzielny” 1997 nr 49, s. 14. Pater J., Ksiądz prałat Aleksander Zienkiewicz (1910-1995), w: „Kalendarz Wrocławski”, Rok 1997, red. W. Geras. Rocznik XXXVIII, s.467-472. Borkowski I., Przez lata służą żakom, „Wieczór Wrocławia” 1997 14-16 listopada, s. 17. Rymaszewski R., Stefan L., Do wspólnoty czwórkowej, „Wrocławski Gość Niedzielny” 1997 nr 8/74, s. 15. Sąsiadek J., Odważnym hołd, Tamże, nr 49, s. 15. Biskup M., Alumni - działalność w seminarium i w archidiecezji (1947-1997), w: 50 lat Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu, red. I. Dec, K. Matwijowski, Wrocław 1997, s. 85-89. Pater J., Rządcy diecezji wrocławskiej wobec Seminarium Duchownego, w: Tamże, s. 2 Chwilczyński C., Złoty jubileusz duszpasterstwa akademickiego we Wrocławiu, „Nowe Życie” 1998 nr 1, s. 14-15. Makarewicz S., Adam Mickiewicz na Jasnej Górze, „Niedziela” 1998 nr 16, s. 7. JAG. Wychowankowie „Wujka”, „Wrocławski Gość Niedzielny” 1998 nr 49, s. 21. Rusnak T., Mówił do głowy i do serca, „Niedziela” 1998 nr 49, s. 26. Smerd K., Metryka chrztu Mickiewicza na Jasnej Górze, Tamże, 1999 nr 6, s. 16-17. Golonka J. Metryka chrztu Wieszcza, Tamże, 1999 nr 7, s. 7. nat, Niezapomniany „Wujek”, Tamże, 1999 nr 11, s. 19. Smerd K., Tragedia nowogródzka oczami spowiednika, Tamże, 1999 nr 32, s. 15. Wspominamy naszego Wujka. Śp. ks. prałat Aleksander Zienkiewicz, Tamże, 1999 nr 46, s. 8. JAG, Nigdy nie zapomną, „Wrocławski Gość Niedzielny” 1999 nr 46, s. 18. Borkowski I., Wujek spod "czwórki". „Wieczór Wrocławia” 1999, 19 listopada, s. 6. Wspomnienia, Tamże. MIS., „Wujkowi” w hołdzie, „Gazeta Wyborcza” 1999, 22 listopada, s. 8. Gorczyca J., Wujkowi czwórkowicze. „Wrocławski Gość Niedzielny” 1999 nr 49, s. 17 i 19. Wspomnienie Jadwigi Partyki o ks. A. Zienkiewiczu. Tamże, s. 19. Sąsiadek J., Nieślubne dziecko "Wujka" cz. I, Tamże, nr 51-52, s. 28. Borowiec S., Działalność apostolska i śmierć męczeńska jedenastu sióstr nazaretanek w Nowogródku w latach 1929-1943. Wrocław 1999, mps pracy magisterskiej znajdujący się w Bibliotece Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Pięćdziesiąt lat duszpasterstwa akademickiego we Wrocławiu, red. M. Lubieniecka, Wrocław 1999. s. 42-45. Sąsiadek J., Nieślubne dziecko "Wujka" cz. II, Tamże, 2000 nr 1, s. 21. Gorczyca J., Siostra Helena Horbań, Tamże, nr 5, s. 21. Machowczyk E., Jak mała tankietka, Tamże, nr 8, s. 21. Koprowski M., Nowogródka nie opuszczać, Tamże, nr 10, s. 36. Wartalska J., Rekolekcje wielkopostne, „Niedziela” 2000 nr 10, s. 4. Kozieł D., Beatyfikacja nazaretanek w Nowogródku, Tamże, s.1 i 15. Wawrykiewicz Z., Posiew krwi męczenników, „Znak Pokoju” 2000 nr 146, s. 26-28. Męczenniczki z Nowogródka (oprac. TS), „Tygodnik Powszechny” 2000 nr 7, s.10 Wielkie serce - wspomnienia wychowanków o Wujku, „Nowe Życie” 2000 nr 12, s. 9-10. Wierni wychowankowie „Wujka”, „Wrocławski Gość Niedzielny” 2000 nr 46, s. 15. Ks. Aleksander Zienkiewicz - kapłan i wychowawca, „Niedziela” 2000 nr 46, s. 18 Borkowski I., Po prostu - Wujek, „Wieczór Wrocławia” 2000, 17-19 listopada, s. 21. Wychowankowie „Wujka” zapraszają, „Nowe Życie” 2000 nr 11, s. 15. Wiśniewski S., Legendarny kapłan, „Wrocławski Gość Niedzielny” 2000 nr 50 s.15 i 17. Borkowski I., Imieniny Wujka, „Wieczór Wrocławia” 2001, 23-25 lutego, s. 35. Lubieniecka M., Kapłan i wychowawca, „Nowe Życie” 2001 nr 5, s. III okładka. Draguła S., Nowogródek bliżej Wrocławia. „Wrocławska Gazeta Polska” 2002 nr 3, s. 7. Usakiewicz J., Siostry Najświętszej Rodziny z Nazaretu "Nazaretanki" z Nowogródka na Białorusi. Ziarno wydało plon obfity. „Niedziela Podlaska” 2002 nr 38, s. 8. Zwierko A., Wsłuchane w sygnały Ziemi Nowogródzkiej, Gdynia 2003, s. 58-59, 66-67, 89, 95, 107, 111,119. Wartalska J., Wspomnienie o „Wujku”, „Wrocławski Gość Niedzielny” 2003 nr 50, s. 25. Osadnik I., O „Harnasiu”, co ludzi i góry kocha, Tamże, 2004 nr 2, s. 21-22. Pi-S, Ludzie wrocławskiego kościoła. Tamże, nr 13, s. 24. Zawada Z., Rocznica śmierci „Wujka”, Tamże, 2004 nr 49, s. 2. Orzechowski S., Znajdź gwiazdę swojego powołania, „Niedziela na Dolnym Śląsku” 2005 nr 1, s. 6. Skubiś I., Nie niszczmy się nawzajem!, „Niedziela” 2005 nr 8, s. 8. Sicińska L., Po pierwsze: Wujek, „Niedziela na Dolnym Śląsku” 2005 nr 11, s. 4. Maciorowski M., Ksiądz Aleksander Zienkiewicz „Wujek”, Wujek na czele, „Gazeta Wyborcza Wrocław” 2005, 17 czerwca, s. 1. Maciorowski M., Wujek zwyciężył, „Gazeta Wyborcza” 2005 24 czerwca, s. 1. Maciorowski M., Wujek Naszych Czasów. Postawił nas na baczność, „Gazeta Wyborcza Wrocław” 2005, 24 czerwca, s. 1. KG, O Wrocławianinie Naszych Czasów ks. Aleksandrze Zienkiewiczu, Tamże, s. 2. Dybalska W., Ksiądz Aleksander Zienkiewicz - Wrocławianinem Naszych Czasów, Tamże, 1 lipca, dodatek „Wieża Ciśnień”. Wrocławianie Naszych Czasów, Tamże, 13 września, s. 1. AS, Dziesięciu na 60-lecie. Tamże, s. 2. Augustyn A., My wrocławianie. Tamże, 15 września, s. 1 i 3. Augustyn A., Dzięki nim Panorama wróciła do Wrocławia, Tamże, 10 października, s. 2. Sicińska L., Wujek. Wrocławianin naszych czasów, „Niedziela na Dolnym Śląsku” 2005 nr 39, s. 1. Skubiś I., Wspomnienie o ks. Prałacie Aleksandrze Zienkiewiczu, Tamże. Orzechowski S., Wujek patrzy na nas z góry, (oprac. Bugała A.), Tamże, s. 6. Bugała A., To był człowiek, który szedł jak światło, Tamże, s. 7. Z nauczania ks. „Wujka”... Wspomnienie (oprac. Bugała A.), Tamże. Tamże, nr 40, s. 7; Tamże, nr 41, s. 7; Tamże, nr 42, s. 7. Tamże, nr 43, s. 7; Tamże, nr 46, s. 7. Sicińska L., Tajemnica śmierci w święto Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny. Tamże, nr 47, s. 1. Frukacz M., Pamięci ks. Aleksandra Zienkiewicza w 10. rocznicę jego śmierci. W blaskach Białej Fary. „Niedziela” 2005 nr 47, s. 24. Dybalska W., O księdzu Zienkiewiczu, „Gazeta Wyborcza Wrocław” 2005 17 listopada, s. 2. Sąsiadek J., Nauczyciel miłości prawdziwej, „Wrocławski Gość Niedzielny” 2005 nr 48, s. 1. Wspomnienie (oprac. Bugała A.), „Niedziela na Dolnym Śląsku” 2005 nr 48, s. 7. Bugała A., Jego światło wciąż świeci (Mt, 5,15). Sesja Naukowa w X rocznicę śmierci Ks. Prałata Aleksandra Zienkiewicza, Tamże, nr 49, s. 1 i 3. Lubieniecka M., 10-lecie śmierci ks. Aleksandra Zienkiewicza, „Nowe Życie” 2005 nr 12, s. 14-15. Wspomnienie (oprac. Bugała A.), „Niedziela na Dolnym Śląsku” 2005 nr 50, s. 7; Tamże, 2006 nr 1, s. 7; Tamże, nr 2, s. 7; Tamże, nr 3, s. 7, Tamże, nr 4, s. 7; Tamże, nr 5, s. 7; Tamże, nr 6, s. 7; Tamże, nr 9, s. 7. Ziembińska P., Miłości trzeba się uczyć. 26 lutego-imieninowe wspomnienie ks. Aleksandra Zienkiewicza, legendarnego „Wujka”, „Wrocławski Gość Niedzielny” 2006 nr 9, s. 4-5. Wspomnienie (oprac. Bugała A.), „Niedziela na Dolnym Śląsku” 2006 nr 10, s. 7; Tamże, nr 11, s. 7. Combik A., Święto „czwórkowej” wspólnoty. Imieniny „Wujka”, „Wrocławski Gość Niedzielny” 2006 nr 11, s. 7. Białaszczyk T., Wujkowi ludzie, Tamże, 2007 nr 10, s. 6. Szepke T., Kapłan nadziei - rzecz o ks. Aleksandrze Zienkiewiczu, „List z Nazaretu” 2006 nr 6, s.5-7 Wspomnienie (oprac. Bugała A.), „Niedziela na Dolnym Śląsku” 2006, nr 17, s. 7; Tamże, nr 19, s. 7; Tamże, nr 20, s. 7; Tamże, nr 21 s. 7; Tamże, nr 21 s. 7; Tamże, nr 22, s. 7; Tamże, nr 23, s. 6. Golec B.H., Miłość silniejsza niż śmierć, „Ku Wspólnocie”, Gazeta parafii św. Józefa w Lublinie, grudzień 2006 - marzec 2007 nr 4, s. 4. Dudkowska - Tupaj B., Wychowanie w szkole - do życia w rodzinie, „Nowe Życie” 2007 nr 4, http://prasa.wiara.pl/doc/460319.Wychowanie-w-szkole-do-zycia-w-rodzinie Rusin M., Imieniny Wujka, „Niedziela Wrocławska” 2007 nr 10, s. 7. Bugała A., Vivat Harnaś, Episcopus!, Tamże, nr 28, s. 4. Kos P., Zawsze wierny modlitwie różańcowej, Tamże, nr 43 , s. 5. Suleja W., Nie poddali się komunizmowi, „Nasz Dziennik” 2007 nr 57, s. 5. Woś M., Poezja i dobroć, w: Pomnieć przypomnieć zapomnieć. Felietony radiowe. Wrocław 2007, s. 26-31. Pater J., Papieski Wydział Teologiczny. Rektorzy. w: Wrocławskie Środowisko Akademickie. Twórcy i ich uczniowie 1945-2005, Wrocław - Warszawa - Kraków 2007, s.184. Boradyn Z., Mój Nowogródek, „Głos znad Niemna na Uchodźctwie” 2007. Kozieł D., Męczenniczki z Nowogródka, „Niedziela” 2008 nr 9, s. 20. Kos P., Zawsze wierny modlitwie różańcowej Tamże, nr 41 , s. 5. Kucia P., Nasz „Wujek”, „Niedziela Wrocławska” 2008 nr 47, s. 4. Sąsiadek J., Dłoń w dłoni, „Wrocławski Gość Niedzielny” 2008, nr 48, s. 1. Michalski R., Bulwar ks. Aleksandra Zienkiewicza - U „Wujka”, „Wrocławski Gość Niedzielny” 2009 nr 1, s. 5. Kucia P., Bulwar ks. A. Zienkiewicza, „Niedziela Wrocławska” 2009 nr 11, s. 3. Kucia P., Bulwar ks. A. Zienkiewicza, „Niedziela” 2009 nr 16, s. 36. Kucia P., Wrocławski „Wujek” - wychowawca młodości, Tamże, s.36-37 Kucia P., Ziarno, które wydało dobry owoc, „Nowe Życie” 2009 nr 4, s. 13-15. Kucia P., We Wrocławiu powstał bulwar ks. Zienkiewicza. Tamże, s. 14. Drzewiecki M., Czas przyłapany 3. Wrocław 2009, s. 38-39. Drzewiecki M., Czas przyłapany 3. Wrocław 2009, s. 161-162. Sąsiadek J., Spłacony dług, „Wrocławski Gość Niedzielny” 2009 nr 10, s. 2. Sąsiadek J., Czuję wsparcie św. Jadwigi, „Wrocławski Gość Niedzielny” 2009 nr 17, s. 3. Grzelińska A., Kuria stara się o beatyfikację wrocławianina, „Polska Gazeta Wrocławska” 2009 18 maja, s. 5. Sąsiadek J., Nie da się kochać bardziej, „Wrocławski Gość Niedzielny” 2009 nr 21, s. 6-7. Kucia P., Jadwiga Zienkiewicz - Mama Aleksandra, „Niedziela Wrocławska” 2009 nr 21, s. 6. Grzelińska A., Uwaga, człowiek! „Polska Gazeta Wrocławska” 2009, 30-31 maja, s. 15. Sadowska B., Wujek jest tylko jeden, „Tygodnik Wrocławski” 2009 13 lipca, s.4. Swastek J., w: Sadowska B., Wujek jest tylko jeden, „Tygodnik Wrocławski” 2009 13 lipca, s. 4. Bugała A., Czy ks. Aleksander Zienkiewicz będzie Sługą Bożym? Wywiad z arcybiskupem Marianem Gołębiewskim, metropolitą wrocławskim, „Niedziela Wrocławska” 2009 nr 44, s. 6-7. Grzelińska A., Z Wrocławia na ołtarze, „Polska Gazeta Wrocławska” 2009 nr 273, 21-22 listopada, s. 6. Kowalski R., „Wujek” błogosławionym?, „Wrocławski Gość Niedzielny” 2009 nr 48, s. 2. Kucia P., Czy ks. Zienkiewicz będzie błogosławiony? Wywiad z ks. arcybiskupem Marianem Gołębiewskim, metropolitą wrocławskim, „Niedziela” 2010 nr 3, s. 25. Kucia P., Droga do beatyfikacji. Wywiad z ks. dr Stanisławem Jóźwiakiem, wicekanclerzem Kurii Metropolitalnej Wrocławskiej, „Niedziela Wrocławska” 2010 nr 3, s. 6. Drzewiecki M., On był naszym Mojżeszem (oprac. P. Kucia), Tamże, s. 6-7. Kucia P., Bliżej beatyfikacji ks. Aleksandra Zienkiewicza, „Nowe Życie” 2010 nr 1, s. 25. Kowalski R., Świętość nie jest utopią. Spotkanie wychowanków ks. Aleksandra Zienkiewicza, „Wrocławski Gość Niedzielny” 2010 nr 7, s. 3. Jóźwiak S., Droga na ołtarze, Tamże. Kucia P., Duszpasterstwo akademickie w koncepcji ks. Aleksandra Zienkiewicza, w: Wrocławski Przegląd Teologiczny 2010 nr 2, s.149-168. Głowiaczek T., Nie będzie księdzu łatwo otrzymać paszport, „Nasz Dziennik” 2010 6-7 lutego) nr 31, s. 24. Tobolski B., 50 lat święceń kapłańskich. Dar i służba, „Przewodnik Katolicki” 2010 nr 27, s. 6. Jednoróg E., Śladami „Wujka”, „Niedziela Wrocławska” 2010 nr 42, s. 4-5. Skubiś I., Brońmy się przed nienawiścią, Tamże, nr 44, s. 3. Styś H., Wujkową drogą. Zapiski z podróży na Kresy śladami ks. Aleksandra Zienkiewicza, „Nowe Życie” 2010 nr 11, s. 7-9. M.B., Zaczął się proces beatyfikacyjny "Wujka". „Gazeta Wyborcza”. Wrocław 2010 15 listopada, s. 6. Matuszewska M., Wrocław: „Wujek” już za życia był świętym człowiekiem, „Polska Gazeta Wrocławska” 2010, 20-21 listopada, s. 5. Popielewicz M., Życie zostało mu darowane, „Nasz Dziennik” 2010, nr 270, 19 listopada, s. 9. Orda M., Rozpoczyna się proces beatyfikacyjny prezbitera z naszej metropolii. Trzeba pomóc słudze Bożemu, „Gość Legnicki” 2010 nr 45, s. 6. Zygmunt M., Wrocławski „Wujek” w drodze na ołtarze. Tamże, 22 listopada, s. 10. Kucia P., Świętość, która pociągnęła tysiące. „Niedziela Wrocławska” 2010 nr 47, s. 4-5. Jóźwiak S., Początek drogi. „Wrocławski Gość Niedzielny” 2010 nr 47, s. 4. Kowalski R., Wrócę, jak Bóg pozwoli. Tamże, s. 4-5. Pietkiewicz M., Sługa Boży ks. Aleksander Zienkiewicz - „Wujekm”. „Niedziela Wrocławska” 2010 nr 48, s. 3. Kucia P., Ks. Aleksander Zienkiewicz. Proces beatyfikacyjny rozpoczęty. „Niedziela” 2010 nr 49, s. 34-35. Pietkiewicz M., Ksiądz Zienkiewicz kandydat na ołtarze. „Niedziela Wrocławska” 2010 nr 49, s. 5. Kocięba J., Powołani do Świętości. Wywiad z ks. dr. M. Machałem, Tamże, s. 6-7. Kowalski R., Czwórka poświęcona, „Wrocławski Gość Niedzielny” 2010 nr 50, s. 3. Gołębiewski M., Rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego ks. Aleksandra Zienkiewicza, „Nowe Życie” 2010 nr 12, s. II okładka. Tomaszewska K., Radość wrocławskiego Kościoła, „List nie tylko do Parafian” 2010, Pismo parafii pw. św. Karola Boromeusza we Wrocławiu, nr 12, s. 10-11. Szymanowski A., Sylwetka ks. Aleksandra Zienkiewicza w dokumentach bezpieki w latach 50. XX wieku, Tamże, s. 12-13. Adamski J., Ks. Prałat Aleksander Zienkiewicz, „Echa Polesia” 2011 nr 1, s. 21-23. Gorczyca-Skała J., Harcerska działalność ks. Zienkiewicza, „List nie tylko do Parafian” 2011, Pismo parafii pw. św. Karola Boromeusza we Wrocławiu, nr 3, s. 18-20. Pietkiewicz M., Imieniny Wujka, „Niedziela Wrocławska” 2011 nr 11, s. 3. Kwaśniewski A., Potrzeba nam rozmodlenia. Wywiad z ks. prał. A. Dziełakiem, postulatorem procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego ks. A. Zienkiewicza. „Nowe Życie” 2011 nr 4, s. 9-11. Turowski G., Ilustrowany leksykon polskich Świętych, Błogosławionych i Sług Bożych. Wyd. „Biały Kruk”, Kraków 2011, s. 299-300. Szmyrka-Grzebykowa A., Sługa Boży ksiądz Aleksander Zienkiewicz, „Głos Miłosierdzia” 2011, Tygodnik Parafii pw. Miłosierdzia Bożego we Wrocławiu, nr 9, s. 4-5. Jędrychowska B., Ks. Aleksander Zienkiewicz - wychowawca „wewnątrz bezbożnego imperium” w: Rozwój polskiej i ukraińskiej myśli pedagogicznej na przestrzeni XIX i XX wieku, red. A. Haratyk, Wrocław 2011, s. 141-175. Nagy S., „Glossa” do artykułu o sytuacji Kościoła w Polsce, „Niedziela” 2011 nr 49 s. 13. Lewandowska M., Wspomnienie „Wujka”, „Niedziela Wrocławska” 2011 nr 49, s. 2. Przyjdź dla „Wujka”. „Gość Wrocławski” 2012 nr 7, s. 5. Kowalski R., Dla nas „Wujek” żyje. „Gość Wrocławski” 2012 nr 9, s. 1. Lewandowska M., Izba Pamięci ks. Zienkiewicza, „Niedziela Wrocławska” 2012 nr 12, s. 3. Siek A., Rozmowy z „Wujkiem”, Sługą Bożym ks. prał. Aleksandrem Zienkiewiczem (1910-1995), „Niedziela Wrocławska” 2012 od nr 16 do 22, s. 5. Lis P., Uwaga, człowiek! „Nowe Życie” 2012 nr 6, s. 10-13. Kowalski R., Niedługo otwarcie Izby Pamięci ks. Aleksandra Zienkiewicza. Odwiedź „Wujka”. „Gość Wrocławski” 2012 nr 22, s.7. Lubieniecka M., Dlaczego Izba Pamięci (oprac. Kunert K.), „Niedziela Wrocławska” 2012, nr 24, s. 6. Chomik M., Izba Pamięci „Wujka” (oprac. Kunert K.), Tamże s. 6-7. Kunert K. (oprac. na podstawie www.wujek.wroc.pl), Czym mogę służyć?, Tamże s. 7. Pelczarski D., Izba Pamięci Wujka, „Niedziela Wrocławska” 2012 nr 26, s. 3. Białkowski K., Zobacz, jak żył „Wujek”. By skarby służyły wszystkim. „Gość Wrocławski” 2012 nr 25, s. 3. Dziełak A., Dyczkowski A., Przekazać wiedzę (oprac. K. Białkowski), Tamże s. 3. Tomoń S., Pielgrzymka Nowogródzian. Modlitwa o beatyfikację ks. Zienkiewicza, „Niedziela” 2012 nr 32, s. 6. Zygmunt M., Pamištki po ks. prałacie Zienkiewiczu, „Nasz Dziennik” 2012, nr 156, 6 lipca, s. 10. Kuropka J., Sługa Boży ks. prałat Aleksander Zienkiewicz „Wujek” 1910-1995, „Nowe Życie” 2012 nr 7-8, s. 13-14. Siek A., Rozmowy z „Wujkiem”, Sługą Bożym ks. prał. Aleksandrem Zienkiewiczem (1910-1995), „Niedziela Wrocławska” 2012 nr 37, 38, s. 5. Białkowski K, Wychowankowie nie zapominają, Wujek na płycie, „Gość Wrocławski” 2012 nr 38, s. 5. Siek A., Miniatury o miłości i wierze, Myśli ks. prał. Aleksandra Zienkiewicza (1910-1995), „Niedziela Wrocławska” 2012 nr 39-46, s. 5. Gielniewska A., Wigilie i Święta z „Wujkiem”, „Niedziela Wrocławska” 2012 nr 52-53, s. 3. Wzmianki o Słudze Bożym ks. A. Zienkiewiczu w opracowaniach dotyczących 11 Błogosławionych Sióstr Nazaretanek Warczak J., Aureola nad Nazaretem, Monachium 1947. Starzyńska M., Jedenaście klęczników, Rzym 2000. Górska T., Wojtatowicz M.N., Błogosławione męczenniczki z Nowogródka, Rzym 2000. Wojtatowicz M.N., Gniazdo Aniołów, Kraków 2001. Kozieł D., Nowogródek - nazaretańska ofiara życia, „Niedziela” 1998 nr 31, s.21. Górska M.T., Męczennice z Nowogródka, „LOsserwatore Romano” 2000 nr 2, s. 55-58. Sąsiadek J., Miłość od śmierci silniejsza (1), „Wrocławski Gość Niedzielny” 2001 nr 9, s. 15 i 18. Sąsiadek J., Miłość od śmierci silniejsza (2), Tamże, nr 10, s. 15-16. Kowalski R., Nie musimy liczyć tylko na siebie, Tamże, 2008 nr 31, s. 4. Referaty wygłoszone na sesjach naukowych i sympozjach związanych z życiem i działalnością Sługi Bożego Dec I., Przyjaciel Boga i człowieka, w: Ksiądz Aleksander Zienkiewicz-kapłan i wychowawca, red. M. Chomik, M. Lubieniecka, J. Wartalska, Kraków 2001. Swastek J., Życie i duchowość księdza prałata Zienkiewicza na tle historii archidiecezji wrocławskiej, Tamże, s.19-38. Turkowski S., Ksiądz Aleksander Zienkiewicz - wychowawca młodzieży w mojej pamięci, Tamże, s.39-62. Uszyński T., Ze wspomnień o mojej współpracy z ks. Aleksandrem Zienkiewiczem w duszpasterstwie akademickim, Tamże, s.63-70. Dobierzewska-Mozrzymas E., Początki działalności ks. Aleksandra Zienkiewicza wśród młodzieży wrocławskiej, s.71-76. Drzewiecki M., Życie podarowane, w: Ksiądz Aleksander Zienkiewicz - sylwetka duchowa, red. M. Lubieniecka, J. Wartalska, Kraków 2006, s. 9-14. Dec I., Miłość w nauczaniu ks. prałata Aleksandra Zienkiewicza, Tamże, s. 17-29. Pater J., Sylwetka duchowa księdza prałata Aleksandra Zienkiewicza w świetle jego kazań, Tamże, s. 30-41. Dyczkowski A., Ksiądz prałat Aleksander Zienkiewicz jako wychowawca młodzieży w oczach jego współpracowników, Tamże, s. 42-46. Swastek J., Życie i duchowość ks. prałata Aleksandra Zienkiewicza (1910-1995) jako kandydata do chwały ołtarzy, Tamże, s. 47-59. Biskup M., Ksiądz rektor Aleksander Zienkiewicz - wychowawca młodzieży duchownej, Tamże, s. 60-66. Lubieniecka J., Ksiądz Aleksander Zienkiewicz i jego wpływ na duchowość wychowanków, Tamże, s. 67-70. Ksiądz Aleksander Zienkiewicz jako wychowawca młodzieży, w: Ludzie wrocławskiego Kościoła po II wojnie światowej w 30-lecie śmierci kardynała B. Kominka, red. I. Dec, K. Matwijowski, J. Pater, Wrocław 2005, s. 122-127. Małachowski R., Etos działalności wychowawczej ks. Aleksandra Zienkiewicza w warunkach zmian ustrojowych państwa polskiego. Konferencja "Etos wychowania w dziejach narodu polskiego", Augustów, 23-24 maja 2005, mps. Kos P., Wychowanie do miłości w myśli i praktyce pastoralnej ks. Aleksandra Zienkiewicza, w: Wybrane zagadnienia wychowania chrześcijańskiego, red. A. Maj, Lublin 2009, s. 81-95. Kos P., Potrzeba wychowania do miłości w nauczaniu ks. Aleksandra Zienkiewicza, w: Wychowanie chrześcijańskie metodą harcerską, red. A. Petkowicz, Lublin 2009, s. 373-386. Suchecki Z., W drodze na ołtarze, referat wygłoszony w 2010 r. we Wrocławiu na Sympozjum „Ks. Aleksander Zienkiewicz - Wrocławski Kandydat na Ołtarze”. Irek W., Pastoralny wymiar życia i działalności ks. Aleksandra Zienkiewicza, referat wygłoszony w 2010 r. we Wrocławiu na Sympozjum „Ks. Aleksander Zienkiewicz - Wrocławski Kandydat na Ołtarze”. Reroń T., Przygotowanie do małżeństwa w działalności i twórczości ks. Aleksandra Zienkiewicza, , referat wygłoszony w 2010 r. we Wrocławiu na Sympozjum „Ks. Aleksander Zienkiewicz - Wrocławski Kandydat na Ołtarze”. Szostek T., Jesienne festiwale kultury chrześcijańskiej, , referat wygłoszony w 2010 r. we Wrocławiu na Sympozjum „Ks. Aleksander Zienkiewicz - Wrocławski Kandydat na Ołtarze”. Bogaczewicz S., Osoba i działalność ks. Aleksandra Zienkiewicza w świetle dokumentów Resortu Bezpieczeństwa. Rekonesans archiwalny. , referat wygłoszony w 2010 r. we Wrocławiu na sympozjum „Ks. Aleksander Zienkiewicz - Wrocławski Kandydat na Ołtarze”. Prace doktorskie i magisterskie związane z życiem i działalnością Sługi Bożego Kowalski R., Przepowiadanie księdza Aleksandra Zienkiewicza jako odpowiedź na wyzwania i potrzeby młodzieży akademickiej, Lublin 2009, mps pracy doktorskiej znajdujący się w Bibliotece Wydziału Teologii KUL w Lublinie. Brauza E., Życie i działalność duszpasterska księdza Aleksandra Zienkiewicza (1910-1995), Wrocław 1999, mps pracy magisterskiej znajdujący się w Bibliotece Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Kos P., Ksiądz Aleksander Zienkiewicz jako osoba znacząca w wypowiedziach uczniów i wychowanków, Lublin 2007, mps pracy magisterskiej znajdujący się w Bibliotece Instytutu Pedagogiki Wydziału Nauk Społecznych KUL w Lublinie. Kucia P., Koncepcja kształtowania dojrzałych postaw ludzkich w Duszpasterstwie Akademickim, w ujęciu ks. Aleksandra Zienkiewicza, Wrocław 2010, mps pracy magisterskiej znajdujący się w Bibliotece Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Pawlicka M., Miłość małżeńska w nauczaniu ks. Aleksandra Zienkiewicza, Wrocław 2010, mps pracy magisterskiej znajdujący się w Bibliotece Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. . @@@ . Opracowania i wzmianki o Słudze Bożym w Internecie Strona internetowa poświęcona pamięci ks. A. Zienkiewicza: www.wujek.wroc.pl Szajkiewicz W., Śp. Ks. Aleksander Zienkiewicz. dostępny w Internecie Pitak W., Ks. Aleksander Zienkiewicz (Wujek). dostępny w Internecie Strona internetowa poświęcona Rodzinie Nowogródzkiej. Rodzina Nowogródzka. dostępny w Internecie S. Górska Maria Teresa CSFN, Męczennice z Nowogródka. dostępny w Internecie Jeremiasz Uwiedziony, Jasna i ta druga strona księży(ca) cz. XIII, „Opiekun”. Dwutygodnik Diecezji Kaliskiej, 8 kwietnia 2008. dostępny w Internecie Gajewski A., I nasze to orędowniczki... dostępny w Internecie Dudkowska-Tupaj B., Wychowanie w szkole - do życia w rodzinie. dostępny w Internecie Kostrzewska J., Miłość jest zawsze płodna, „My a trzeci świat”. Pismo gdańskiego ośrodka Ruchu Solidarności z Ubogimi Trzeciego Świata MAIRITI 2007 nr 1, dostępny w Internecie Kucia P., Problem czystości współczesnej młodzieży. dostępny w Internecie Miłość podstawową wartością człowieka dostępny w Internecie Kwieciński M., Męczennice z Nowogródka, 25.05.2008. dostępny w Internecie Drzewiecki M., Wigilia szczególna. Dziennik, 19.11.2010. dostępny w Internecie Drzewiecki M., Ciżba przy Wujku. Dziennik, 20.11.2010. dostępny w Internecie Żeluk K., Miłości trzeba się uczyć, 20.11.2010. dostępny w Internecie Drzewiecki M., Na Ostrowie Tumskim. Dziennik, 21.11.2010. dostępny w Internecie Drzewiecki M., Katecheta. Dziennik, 19.12.2010. dostępny w Internecie Bogaczewicz S., Dokument oskarżenia Pawła Latuska i Aleksandra Zienkiewicza, dostępny w Internecie Wojtowicz G., Ks. Aleksander „Wujek” Zienkiewicz, „Opiekun”. Dwytygodnik Diecezji Kaliskiej, dostępny w Internecie Stolecki A., Moje wspomnienie o ks. Aleksandrze Zienkiewiczu, "Wujku", dostępny w Internecie Perzyński M., Jakie życie, taka tablica, dostępny w Internecie Ciesiołkiewicz B., „Orzechowe wspomnienia”, czyli rozmowa z ks. Stanisławem Orzechowskim, 12.03.2011. dostępny w Internecie Wikipedia: Aleksander Zienkiewicz. Biografia . @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@2 Wpisy w Internecie: http://www.sukces.fora.pl/1-liceum-ogolnoksztalcace-wroclaw,28/ks-aleksander-zienkiewicz-wujek,187.html http://www.sukces.fora.pl/1-liceum-ogolnoksztalcace-wroclaw,28/ks-aleksander-zienkiewicz-wujek,187-15.html#2702 http://www.sukces.fora.pl/1-liceum-ogolnoksztalcace-wroclaw,28/ks-aleksander-zienkiewicz-wujek,187-15.html#2702 |
|
| Wysłany: Śro 15:42, 26 Lip 2017 Temat postu: |
|
| .
Bliżej beatyfikacji ks. Aleksandra Zienkiewicza PK -------------------------------------------------------------------------------- Świętość czasem może się wydawać rzeczywistością nie do osiągnięcia, nie ze względu na jej małą atrakcyjność w dzisiejszym świecie, ale na brak współczesnych przykładów. Dla wielu jednak ludzi osoba ks. Aleksandra Zienkiewicza jest współczesnym wzorem do naśladowania – wzorem świętości. Jest to możliwe dzięki temu, że ten wrocławski ksiądz, duszpasterz akademicki i działacz społeczny przez całe swoje życie ufał Bogu i swoją dłonią złapał dłoń Jezusa. W prawie 15 lat po śmierci ks. Aleksandra, po wydaniu pod koniec 2009 roku pozytywnego wotum przez Konferencję Episkopatu Polski rozpocząć się ma jego proces beatyfikacyjny. -------------------------------------------------------------------------------- Kilkanaście dni po decyzji Konferencji Episkopatu Polski odbyły się we Wrocławiu obchody związane z 14 rocznicą śmierci ks. Aleksandra Zienkiewicza. W tym roku podczas przebiegu uroczystości można było wyczuć pośród wielu jego wychowanków i współpracowników swego rodzaju radość i nadzieję. Oto bowiem kwestia procesu beatyfikacyjnego tego kapłana, o której dotychczas mówiono w kuluarach, stała się faktem. Ks. abp Marian Gołębiewski Metropolita Wrocławski w wywiadzie udzielonym w dniu rocznicy śmierci ks. Zienkiewicza w Katolickim Radiu Rodzina poinformował, że Ostatnia Konferencja Episkopatu Polski wydała wotum pozytywne co do kwestii rozpoczęcia tego procesu. Historia życia Nasz wrocławski kandydat na błogosławionego urodził się w 1910 r. na wileńskiej ziemi. W 1938 r. przyjął święcenia kapłańskie i jako gorliwy duszpasterz pracował najpierw w diecezji pińskiej, a po drugiej wojnie światowej, w diecezji wrocławskiej. W życiu tego księdza, którego spora grupa jego wychowanków wspomina jako legendarnego „Wujka”, wydarzyło się wiele, przecież ks. Aleksander, jak zauważył ks. abp Marian Gołębiewski, znalazł się w samym kotle drugiej wojny światowej. Najpierw w jego ojczystej ziemi, gdzie duszpasterzował, był świadkiem okupacji radzieckiej i hitlerowskiej. Szczególnie ta druga niewola pozostawiła w jego życiu głęboki ślad, gdyż w sierpniu 1943 r. Niemcy w okrutny sposób zabili pod Nowogródkiem 11 sióstr nazaretanek, dzisiaj już błogosławionych, których kapelanem był właśnie ks. Zienkiewicz. Po zakończeniu działań wojennych ks. Aleksander wyemigrował ostatnim transportem do zachodniej Polski i tutaj, najpierw w Wielkopolsce i później na Dolnym Śląsku, pełnił najlepiej jak tylko potrafił posługę kapłańską. W diecezji wrocławskiej najpierw zajął się katechizacją młodego pokolenia Polaków, następnie został skierowany do pracy w seminarium duchownym. Po kilku latach posługi został mianowany rektorem Katolickiego Instytutu Naukowego we Wrocławiu, a od 1963 r. pełnił funkcję duszpasterza akademickiego. Obfite owoce Ostatni etap pracy kapłańskiej był najbardziej obfitym, jeśli patrzeć na owoce jego duszpasterzowania. Przez Centralny Ośrodek Duszpasterstwa Akademickiego, który mieścił się na ul. Katedralnej 4, czyli „Pod Czwórką” przewinęła się spora rzesza młodych ludzi, którą trudno, ze względu na liczbę określić. Mimo to ks. Zienkiewicz potrafił dostrzec każdego i każdemu podać pomocną dłoń, dbając tym samym, aby młody człowiek, tak bardzo chwiejny i niestabilny w swoich decyzjach i postępowaniu mógł w duszpasterstwie akademickim dorosnąć do dojrzałej wiary w żywego Boga, autentycznego patriotyzmu i odpowiedniego poziomu intelektualnego. To wszystko możliwe było dzięki osobistemu świadectwu ks. Aleksandra, które było najlepszą zachętą dla młodych, często zagubionych studentów, którzy pomimo to poszukiwali ideałów, według których mogli żyć. Według Księdza Arcybiskupa najmocniejszą stroną tego procesu będą właśnie liczne świadectwa ludzi przekonanych o świętości. W opinii świętości Ks. Zienkiewicz odszedł do Pana w opinii świętości 21 listopada 1995 r. we Wrocławiu. Pomimo licznych odznaczeń kościelnych prosił, aby pochować go „bez żadnych dystynkcji”, tak jak to było za życia. Trzydziestoletnia posługa „Wujka” w duszpasterstwie akademickim, realizowana z gorliwością i zapałem była dosyć błyskotliwa, ale jednocześnie bardzo cicha i pokorna, nakierowana na Jezusa, dała wielu ludziom obraz ks. Aleksandra jako osoby niezwykłej, który realizował powołanie człowieka do świętości bardzo rzetelnie, na tyle, aby móc postawić „Wujka” jako wzór do naśladowania. Na pytanie, czy osoba ks. Aleksandra Zienkiewicza może być znakiem czasu, ks. abp Marian Gołębiewski odpowiedział, że Wujek jako człowiek dwóch kultur: wschodniej i zachodniej, był odpowiednią osobą na dane czasy, dosyć trudne i wymagające. Jego życie zbiegające się z końcem pełnego przemocy i krwi XX w. było odpowiedzią na cywilizację na zło, które się dokonywało. Przy czym Metropolita Wrocławski dodaje: myślę, że jest to człowiek bardzo współczesny, bardzo mocno zakorzeniony w rzeczywistości i mógłby być wzorem dla wszystkich pokoleń. Dlatego też staraniem sporej grupy wychowanków ks. Zienkiewicza rozpoczęto staranie o jego beatyfikację. Jak długo trzeba nam będzie czekać na nowego błogosławionego? To pytanie, na które w dniu dzisiejszym nie można udzielić żadnej zadowalającej odpowiedzi, procedura procesowa jest bardzo skrupulatna, chodzi przecież o dobro Kościoła. Ks. abp Marian Gołębiewski w wywiadzie udzielonym dla Radia Rodzina apeluje o cierpliwość. http://nowezycie.archidiecezja.wroc.pl/numery/012010/13.html . |
|
| Wysłany: Śro 15:41, 26 Lip 2017 Temat postu: |
|
| .
PROCES BEATYFIKACYJNY KS. PRAŁAT ALEKSANDER ZIENKIEWICZ KANDYDAT DO CHWAŁY OŁTARZY SYMPOZJUM W XV ROCZNICĘ ŚMIERCI I 100 ROCZNICĘ URODZIN 19. listopada 2010 r. (piątek) Godz. 17.00 - modlitwa różańcowa przy grobie Sługi Bożego Ks. Aleksandra Zienkiewicza; Godz. 18.00 - Msza św. - kościół p.w. NMP Częstochowskiej, ul. Kochanowskiego (u Ks. Mirosława DRZEWIECKIEGO „Emira”) Po Mszy św. adoracja Najświętszego Sakramentu do godz. 20.00; Godz. 20.00 - Apel Jasnogórski; 20 listopada 2010 r. (sobota) Katedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu Godz. 9.00 - Msza św. pod przewodnictwem Ks. Abp. Mariana GOŁĘBIEWSKIEGO z homilią Ks. Bp. Ignacego DECA; Po Mszy św. - PIERWSZA SESJA PROCESU BEATYFIKACYJNEGO SŁUGI BOŻEGO KS. ALEKSANDRA ZIENKIEWICZA. Aula Papieskiego Wydziału Teologicznego - Plac Katedralny 1 Sympozjum Rozpoczęcie ok. godz. 11.45; Program dokładny przedstawi Ks. Rektor PWT Waldemar IREK; Proszeni o wystąpienia: ks. prof. J. KRUCINA; o. prof. Z. SUCHECKI; ks. bp. A. DYCZKOWSKI; prof. T. SZOSTEK, dr S. BOGACZEWICZ; oraz byli duszpasterze akademiccy: ks. J. ŻOŁNIERKIEWICZ, ks. J. NOWACZYK, ks. W. ANDRZEJEWSKI, ks. S. PUCHAŁA, ks. A. PRZYBECKI ... 21 listopada 2010 r. (niedziela) Kościół NMP na Piasku Godz. 10.30 - Msza św. pod przewodnictwem Ks. Kard. Henryka GULBINOWICZA; Po Mszy św. odsłonięcie i poświęcenie tablicy pamiątkowej na frontonie budynku dawnego CODA przy ul. Katedralnej 4 Godz. 12.30 - Kościół Św. Krzyża: Koncert okolicznościowy przygotowany przez Polskie Stowarzyszenie Estradowe „Polest” . @@@ .. Sługa Boży ks. Aleksander Zienkiewicz - rektor WSD we Wrocławiu, katecheta, duszpasterz akademicki,WUJEK. foto.Andrzej Ławrynowicz 
I ja, człowiek nie dający się porywać żadnym napuszonym ceremoniałom, gestom pełnym sztucznego patosu, z góry projektowanym na granie na ludzkich emocjach peanom, przed tym napisem, będącym świadectwem życia wspaniałego Człowieka, cicho, z żalem i pokorą, chylę głowę. Gdy odchodzą tacy Ludzie, wraz z nimi ze świata ubywa wiele miłości, i staje się on przez to gorszy. (Andrzej Ławrynowicz) . @@@ . 
Ks. prałat Aleksander Zienkiewicz miał w tym budynku lekcje religii dla naszej klasy I LO Jedynka Wrocław w latach 1957-1961 Na Ostrowie Tumskim, przy ul. Katedralnej 4 znajduje się Centrum Duszpasterskie Archidiecezji Wrocławskiej. Barokowy budynek powstał w latach 1702-1715 według projektu J. B. Peintnera z przeznaczeniem na sierociniec dla niezamożnej młodzieży szlachetnie urodzonej. Częściowo zniszczony w 1945 roku. Odrestaurowany w latach 1946-1954 i 1970-1972. W ciągu swojej historii budynek pełnił wiele funkcji. Działały tu różne katolickie organizacje. Obiekt znany jest również jako „Dom Pod Czwórką”. Na frontowej elewacji znajduje się tablica pamiątkowa poświęcona księdzu prałatowi Aleksandrowi Zienkiewiczowi „Wujkowi”, który był twórcą centralnego Ośrodka Duszpasterstwa Akademickiego „Czwórka”. Obiekt wpisany do rejestru zabytków pod poz. A/2891/46 . . |
|
| Wysłany: Śro 15:39, 26 Lip 2017 Temat postu: |
|
| ..
Czy ks. Zienkiewicz będzie błogosławiony? O pracach związanych z procesem beatyfikacyjnym znanego wrocławskiego duszpasterza ks. prał. Aleksandra Zienkiewicza z metropolitą wrocławskim abp. Marianem Gołębiewskim rozmawia kleryk Paweł Kucia Był bardzo blisko związany z siostrami nazaretankami, tymi, które są już błogosławione, a które poniosły męczeńską śmierć pod Nowogródkiem. Był świadomy tego, że w jakimś sensie te siostry złożyły ofiarę swego życia, dzięki której on mógł przeżyć. Niedziela, 17 stycznia 2010 Kl. Paweł Kucia: – W opinii wielu wychowanków i współpracowników ks. Aleksandra Zienkiewicza, osoba tego kapłana jawi się jako postać święta. Dzięki ich staraniom podjęto inicjatywę rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego. Na jakim etapie są prace związane z jego przeprowadzeniem? Abp Marian Gołębiewski: – Jesteśmy na początku. Ostatnia Konferencja Episkopatu Polski wydała pozytywne wotum dotyczące kwestii rozpoczęcia tego procesu i to jest dobry znak. Teraz odbędą się odpowiednie procedury kanoniczne. Na samym starcie skierujemy prośbę do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych o „nihil obstat”, zostanie wyznaczony odpowiedni postulator tej sprawy. Dobierze on sobie trybunał diecezjalny, który musi być zatwierdzony przez ordynariusza miejsca. Dopiero wtedy rozpocznie się proces na szczeblu diecezjalnym. Będzie on polegał na zbieraniu świadectw, przesłuchiwaniu świadków i zbadaniu tego wszystkiego, co łączy się z osobą ks. prał. Aleksandra Zienkiewicza. – Spuścizna po ks. Aleksandrze Zienkiewiczu jest spora, nie chodzi mi tutaj tylko o dorobek intelektualny, ale bardziej o dorobek duchowy – tysiące wrocławian zawdzięczają wiele „Wujkowi”. Czy dokonanie weryfikacji zeznań poszczególnych osób nie będzie swego rodzaju studnią bez dna, która opóźni rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego? – Jeśli chodzi o spuściznę pisemną udokumentowaną, to nie jest ona zbyt duża. To sprawy stosunkowo łatwe do pokonania. Natomiast kwestia świadków może okazać się sporym problemem. Po rozpoczęciu procesu będzie okazja, żeby takie osoby przesłuchać, zebrać wszystkie świadectwa o ks. Zienkiewiczu. Musimy jednak być świadomi tego, że świadkowie szybko odchodzą, i dlatego dla dobra samego procesu trzeba będzie pospieszyć się z przesłuchaniem tych, którzy zetknęli się z ks. Zienkiewiczem. Takie postępowanie będzie niezbędne do tego, aby zebrać jak najwięcej materiałów i przeprowadzić odpowiednie badania procesowe. – Aby beatyfikacja mogła dojść do skutku, potrzebne jest stwierdzenie o heroiczności cnót kandydata na ołtarze. Czy na dzień dzisiejszy można mówić, bez rozpoczęcia przesłuchań procesowych, o heroiczności cnót ks. Zienkiewicza? – Na tym właśnie polega cały proces. Kiedy sprawa ks. Zienkiewicza zostanie przedłożona na szczeblu Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, odbędzie się podstawowa debata nad heroicznością cnót. Będzie to taka sama droga, jak w sprawie procesu czcigodnego sługi Bożego Jana Pawła II. W sprawie ks. Zienkiewicza posiadamy liczne świadectwa ludzi, którzy są przekonani o heroiczności jego cnót i to nam daje motywację, aby podjąć ten proces. Na obecnym etapie należy podejść z pewną pokorą i z wielką solidnością do tych wszystkich badań. – Potrzeba czasu, aby można było rozpocząć proces beatyfikacyjny i skutecznie go sfinalizować. Czy można już określić ramy czasowe postępowania przedprocesowego i samego procesu? – Jeśli chodzi o czas, to naprawdę nie chciałbym tutaj podawać żadnych dat. Pamiętam proces bp. Michała Kozala, już beatyfikowanego. Zaczął się w moich latach seminaryjnych (1956-62). Potem na jakiś czas jak gdyby się wyciszył i nic na ten temat nie mówiono. W związku z wizytą Ojca Świętego Jana Pawła II w Polsce w 1989 r. sprawa ta odżyła. Tak więc różnie bywa. Trzeba też pamiętać, że w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych na swoje rozstrzygnięcie oczekują tysiące spraw. – W historii procesów beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych bywało tak, że konkretne osoby i heroiczność ich cnót były swego rodzaju odpowiedzią na równie konkretne znaki czasu. Czy z życiem ks. Aleksandra Zienkiewicza jest podobnie? – Myślę, że tak. Ks. Zienkiewicz znalazł się w samym kotle II wojny światowej. Był bardzo blisko związany z siostrami nazaretankami, tymi, które są już błogosławione, a które poniosły męczeńską śmierć pod Nowogródkiem. Był świadomy tego, że w jakimś sensie te siostry złożyły ofiarę swego życia, dzięki której on mógł przeżyć. Łączył w sobie jak gdyby dwie kultury. Trochę kultury wschodniej – z ziemi nowogródzkiej, skąd pochodził, i zachodniej – gdy po przybyciu w 1946 r. na Dolny Śląsk wcielał się w tę nową ojczyznę. Tutaj rozwijał swoją pracę apostolską, bardzo owocną, zwłaszcza pracę w środowisku akademickim, ale również na stanowisku rektora Arcybiskupiego Seminarium Duchownego we Wrocławiu i na innych jeszcze odcinkach życia diecezjalnego. Życie ks. prał. Zienkiewicza zbiega się z końcem XX wieku, w którym to rozpoczynała się nowa epoka, zbliżaliśmy się do Wielkiego Jubileuszu Zbawienia. W tym wszystkim był bardzo zaangażowany, oddany pracy na rzecz Kościoła. To człowiek bardzo współczesny, mocno zakorzeniony w rzeczywistości i mógłby być wzorem dla wszystkich pokoleń. – Ks. Aleksander Zienkiewicz nie jest jeszcze oficjalnie uznany za sługę Bożego. Czy można już modlić się za jego wstawiennictwem? – Prywatnie – tak, oficjalnie – jeszcze nie, żebyśmy nie uprzedzali faktów. Jeśli ktoś ma takie nabożeństwo, może je prywatnie praktykować. My możemy modlić się i dziękować Panu Bogu za wszystkie łaski, które ks. prał. Aleksander Zienkiewicz zdziałał przez swoje życie i mozolną pracę. Wszystkie tytuły i inne ważne sprawy będą podawane do wiadomości w miarę rozwoju postępowania procesowego. źródło: Niedziela, 17 stycznia 2010 . |
|
| Wysłany: Śro 15:38, 26 Lip 2017 Temat postu: |
|||
| .
Biskupi poparli zabiegi o proces beatyfikacyjny. Będzie proces beatyfikacyjny ks. Aleksandra Zienkiewicza, legendarnego duszpasterza akademickiego z Wrocławia, przez studentów nazywanego Wujkiem. O tym, że metropolita wrocławski arcybiskup Marian Gołębiewski chce, by naszego kapłana dołączyć do grona błogosławionych, pisaliśmy już kilka miesięcy temu. Teraz arcybiskup przedstawił oficjalny wniosek w tej sprawie na posiedzeniu Konferencji Episkopatu Polski. - A biskupi wydali pozytywną opinię - mówi ks. Stanisław Jóźwiak, rzecznik prasowy wrocławskiej kurii. - Uznali, że ks. Zienkiewicz będzie dobrym i pożądanym przykładem do naśladowania w dzisiejszych czasach. Ks. Jóźwiak dodaje, że jeszcze w tym roku metropolita zamierza ustanowić trybunał, który będzie prowadził diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego. Na takie informacje czekali wychowankowie wrocławskiego duchownego. - Z ogromną radością przyjąłem tę wiadomość. To bardzo istotny krok - mówi ks. Andrzej Dziełak, uczeń i współpracownik ks. Zienkiewicza. Przypomina, że wielu biskupów znało osobiście wrocławskiego kapłana. O dużej radości mówi też Jadwiga Wartalska z Wrocławia. - Już za jego życia czuliśmy, że mamy do czynienia z kimś innym - wspomina. - Tak wyjątkowo sprawował mszę św. A z każdym człowiekiem roz-mawiał tak, jakby był dla niego najważniejszy. Kontakt z nim był budujący. Opowieści o indywidualnych spotkaniach studentów z dusz-pasterzem, które wywarły wpływ na ich życie, jest wiele. Jedna z nich mówi, że ks. Zienkiewcz pomógł materialnie pewnemu niewierzącemu studentowi. Dzięki temu ten skończył studia, a potem został profesorem. Inna mówi o tym, że ludzie działający w opozycji w trudnych chwilach biegli do niego po poradę, po umocnienie, po prawdę. Ks. Aleksander Zienkiewicz zmarł 21 listopada 1995 r. (w sobotę mija czternasta rocznica jego śmierci). Na Dolny Śląsk przyjechał w 1946 r. Najpierw był prefektem szkoły w Sycowie. W 1947 roku trafił do Wrocławia. Tu pracował m.in. w seminarium, od 1963 roku był duszpasterzem środowisk akademickich.
Nasi święci Z Wrocławiem związanych jest kilku świętych. Najbardziej znani, to bł. Czesław, dominikanin, jeden z patronów miasta, i św. Teresa Benedykta od Krzyża, czyli Edyta Stein. W Watykanie toczy się proces beatyfikacyjny ks. Roberta Spiskego, założyciela zakonu jadwiżanek. Trwają badania, które mają dowieść, że za jego przyczyną dokonał się cud. .. @@@ 10-lecie śmierci ks. Aleksandra Zienkiewicza . Maria Lubieniecka Przyszliśmy uczcić "Wujka", który napełnił swoją duchowością nasze miasto. Dokądkolwiek pójdziemy – do urzędów, do szkół, na Uniwersytet, na Politechnikę, do środowisk medycznych – wszędzie tam spotkamy ślady jego duchowości, jego obecności. (...) "Wujek" – postać Wrocławia absolutnie nie do zapomnienia. Dzisiaj przyszliśmy na Mszę świętą z przeświadczeniem o miejscu, które mu Pan pozwolił zająć w niebie. Prosimy naszego Arcypasterza, aby sprawa przygotowania procesu beatyfikacyjnego, który doprowadzi do ogłoszenia tej prawdy o życiu bohaterskim, o heroicznych cnotach "Wujkowych" nie uległa zapomnieniu, aby ożyła. Bo to będzie potężny zastrzyk miłości i radości dla Wrocławia, dla Dolnego Śląska, dla Polski" – podczas Mszy świętej inaugurującej sesję poświęconą wybitnemu wychowawcy – powiedział ks. Mirosław Drzewiecki w swej homilii. Środowisko wychowanków, współpracowników i przyjaciół ks. Aleksandra Zienkiewicza, które od 10 lat rokrocznie gromadzi się przy ołtarzu i grobie swego "Przewodnika do nieba" w rocznicę jego odejścia do Pana i dzień imienin, 19 i 20 listopada 2005 pod auspicjami Papieskiego Wydziału Teologicznego zorganizowało drugą już (pierwsza odbyła się pięć lat temu) sesję naukową poświęconą różnym aspektom pracy nauczycielskiej i wychowawczej, a także duchowości "Wujka". Podczas Mszy świętej inauguracyjnej, której przewodniczył ks. abp Marian Gołębiewski, obok głównego celebransa w katedrze wrocławskiej stanęli m.in. ks. bp świdnicki Ignacy Dec, ks. infułat Stanisław Turkowski, ks. prałat Wenancjusz Róg, ks. prof. Józef Pater, rektor PWT, ks. dr Marian Biskup, rektor MWSD oraz duszpasterze akademiccy – współbracia w kapłaństwie i przyjaciele zmarłego. Oprawę liturgiczną uroczystości przygotowali klerycy MWSD przy współudziale muzykujących studentów CODA "Maciejówka", świątynię zaś po brzegi wypełnili dawni "czwórkowicze" różnych generacji i stanów, przybywając tu nie tylko z Wrocławia, lecz i z innych miejscowości Polski, a nawet z zagranicy. Pierwszy dzień sympozjum, odbywającego się w auli MWSD przy pl. Katedralnym, przed wejściem do której uczestnicy spotkania, wśród nich ks. Henryk kadr. Gulbinowicz, mogli obejrzeć wystawę zdjęć archiwalnych Wujka aranżowaną przez Marię Garncarz, wypełniły referaty o charakterze naukowym. Po słowie wstępnym ks. rektora J. Patera prowadzącego przedpołudniową część sesji, wystąpił ks. bp prof. dr hab. I. Dec, wygłaszając referat "Miłość w nauczaniu ks. prałata A. Zienkiewicza". Mówca analizę głównego przedmiotu swej uwagi poprzedził zwięzłą historią refleksji filozoficznej nad miłością, bardziej szczegółowo skupiając się na koncepcjach myślicieli, którzy inspirowali wizje i poglądy ks. Zienkiewicza Kolejny referent, ks. prof. dr hab. J. Pater, podjął temat "Sylwetka duchowa ks. prałata A. Zienkiewicza w świetle jego kazań", wspominając, iż utwory kaznodziejskie, mimo że podlegają normatywnym rygorom sztuki retorycznej, mogą jednak w pewnej mierze stanowić przejaw, a nawet obiektywizację, tak subiektywnej i intymnej sfery jak duchowość głoszącego, wskazał na skuteczność przepowiadania ks. Zienkiewicza, którego moc perswazyjna opierała się na sile świadectwa i walorach personalnych mówiącego. Następnie zabrał głos ks. bp dr Adam Dyczkowski, słynny "Harnaś", wieloletni najbliższy współpracownik, powiernik i sąsiad "Wujka" w domu pod "Czwórką". Opierając swe wystąpienie na autopsji świadka "nocy i dni" ks. Prałata, w nasyconej ciepłym wzruszeniem wypowiedzi "Ks. A. Zienkiewicz jako wychowawca młodzieży w oczach jego współpracowników" sportretował osobowość pedagogiczną swego Mistrza i kolegi, posługując się charakterystyką pośrednią – materiałem biograficznym ułożonym w sekwencje scen i anegdot z życia "Wujka", jakie dowodziły niecodziennych cech charakteru wielkiego wychowawcy. Po przerwie, w czasie której prelegenci i ich audytorzy mieli okazję pogawędzić ze sobą przy "szwedzkim stole" na obiedzie u sióstr marianek, jako pierwszy swój referat "Ks. rektor A. Zienkiewicz – wychowawca młodzieży duchownej" wygłosił ks. dr M. Biskup. Przedstawił w nim nade wszystko pionierski okres działalności "Wujka" w roli kierującego Seminarium, przypadający na najtrudniejsze lata powojennej biedy i prześladowań ze strony represywnego państwa komunistycznego, w którym jego umiłowanie Kościoła, dobroć, rozmodlenie, kult Eucharystii, pobożność maryjna, patriotyzm i kompetencje intelektualne stały się fundamentem przetrwania ludzi i dzieła. Z kolei na mównicy stanął ks. prof. dr hab. Józef Swastek, z którego ust miały paść słowa na temat "Życie i duchowość ks. A. Zienkiewicza jako kandydata do chwały ołtarzy". Jednak, konstatując, że materię tę niemal całkowicie wyeksploatowali przedmówcy, głównym tenorem zwartej wypowiedzi uczynił wykładowca dzieje procesów beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych na Dolnym Śląsku. Naszkicowawszy ten kontekst, stwierdził, że życiu i pośmiertnej pamięci ks. A. Zienkiewicza towarzyszyła fama sanctitatis, czego najoczywistszym dowodem jest choćby odbywające się sympozjum. Jako ostatnia wystąpiła red. Joanna Lubieniecka. Opierając się na własnym materiale wspomnieniowym oraz "memuarystyce" innych podopiecznych "Wujka", scharakteryzowała najistotniejsze rysy jego duchowej padagogii, doszukawszy się w nich prekursorskich analogii z działalnością na tym polu Jana Pawła II, zwłaszcza gdy chodzi o dyrektywę etycznego maksymalizmu. Następnie uczestnicy konferencji udali się do kościoła świętego Krzyża, gdzie rozpoczął się, zadedykowany pamięci "Wujka", który w pięknie zawsze dostrzegał twarz Boga, występ Chóru Kameralnego Politechniki Wrocławskiej "Wrocławscy Madrygaliści" pod batutą Małgorzaty Malcher. W programie koncertu "Błogosławiony człowiek, co się tak sprawuje", który poprowadziła Joanna Lubieniecka, znalazły się m.in. psalmy Mikołaja Gomółki i Wacława z Szamotuł oraz Missa paschalis Grzegorza G. Gorczyckiego. Oprócz śpiewu a cappella podczas wieczoru zabrzmiały także fragmenty tekstów ks. A. Zienkiewicza czytane przez aktorkę Wrocławskiego Teatru Lalek , Barbarę Pielkę. Drugi dzień sympozjum rozpoczęła Msza święta w kościele świętych Piotra i Pawła, Główny celebrans, ks. dr S. Turkowski wygłosił: podczas niej kazanie z obszernymi fragmentami poświęconymi zmarłemu rektorowi "Czwórki", podkreślając jego troskę o religijną, ale też patriotyczną i obywatelską formację młodzieży. Czas po Ofierze eucharystycznej wypełniły świadectwa osób, które w szczególnie bliski sposób zetknęły się z duchowością ks. Prałata. Nade wszystko jego niegdysiejszych współpracowników, księży prałatów Wenancjusza Roga i Andrzeja Dziełaka, a następnie m.in. ks. dr. Jerzego Witczaka, s. Marii Wołodkiewicz oraz pań Elżbiety Chabińskiej, Aleksandry Hołubeckiej-Zielnicy, Małgorzaty Łapickiej, Zofii Tworzydło, Marii Chomik, Anity Czarnieckiej-Stefańskiejt Barbary Grządziel i Haliny Kozłowskiej. Ich wyznania złożyły się na wielostronnie ukazujący "Wujka" duchowy portret zbiorczego autorstwa, jaki organizatorzy mają zamiar utrwalić w formie piśmienniczej – drukowanego tomu materiałów z sesji. . |
|||
| Wysłany: Śro 15:37, 26 Lip 2017 Temat postu: |
|||||
| .
METROPOLITALNE WYŻSZE SEMINARIUM DUCHOWNE WE WROCŁAWIU Ks. Aleksander Zienkiewicz w latach 1953-1958 pełnił funkcję rektora Arcybiskupiego (Wyższego) Seminarium Duchownego we Wrocławiu. [...] Dnia 12 września 1952 r. otrzymał nominację na wicerektora Arcybiskupiego (Wyższego) Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Jako wicerektor kierował Studium Przygotowawczym, w którym kształcili się małoseminarzyści. Studium to uległo rozwiązaniu w 1955 r. Na tym stanowisku podlegał on rektorowi Arcybiskupiego Seminarium Duchownego, ks. dr. Józefowi Marcinowskiemu, który pełnił tę odpowiedzialną funkcję od 1947 r. do 4 lipca 1953 r., kiedy to został skierowany do pracy duszpasterskiej na stanowisko proboszcza w Niemczy.
Po jego odejściu stanowisko rektora Arcybiskupiego Seminarium Duchownego objął ks. Aleksander Zienkiewicz. Dekret nominacyjny otrzymał 18 listopada 1953 r. Władze państwowe nie darzyły nigdy ks. rektora Aleksandra Zienkiewicza sympatią ze względu na jego wielki autorytet, którym się cieszył wśród młodzieży, gorliwość duszpasterską i troskę o patriotyczne wychowywanie młodzieży. W 1955 r. dążyły do usunięcia go z zajmowanego stanowiska. Jednakże obrona, podjęta przez ks. K.J. Lagosza w 1955 r., zapobiegła jego zwolnieniu z tego stanowiska. W piśmie nominacyjnym na stanowisko rektora z dnia 18 listopada 1953 r. ówczesny rządca archidiecezji wrocławskiej, ks. infułat Lagosz, napisał m.in.: "Z radością i pełnym zadowoleniem stwierdzamy, że dotychczasowa praca Księdza na stanowisku pełniącego obowiązki rektora Seminarium Duchownego dała pozytywne rezultaty (...), zaś stosunek osobisty do alumnów był właściwy i nacechowany ojcowską życzliwością". Jako rektor ks. Aleksander Zienkiewicz cieszył się wielkim autorytetem tak wśród profesorów, jak i alumnów. Europejskiej sławy profesor kanonista i historyk Kościoła, Tadeusz Silnicki, w 1955 r. w czasie jednego z wykładów z historii Kościoła powiedział do alumnów, że gdyby to tylko od niego zależało, to kanonizowałby ks. rektora A. Zienkiewicza już za życia, gdyż on na to zasługuje ze względu na osobistą świętość, dobroć serca i heroiczność cnót. Pod wrażeniem jego osobowości był także prymas Polski, sługa Boży kard. Stefan Wyszyński. Gdy wiosną 1957 r. przybył na zaproszenie biskupa dra Bolesława Kominka do Wrocławia, to w gmachu seminaryjnym powiedział: "Lata 1951-1956 były ciężkie dla Wrocławia, tarcia ideologiczne były ogromne. Komunizm natrętnie wciskał się do Seminarium, ale szczęściem od Boga... był ks. prałat Zienkiewicz - słońce życia kapłańskiego. Nie pozwolił, by młodzieży seminaryjnej stała się krzywda. Takiego rektora zazdroszczą wam inne diecezje w Polsce". Jako rektor wykładał alumnom język polski i pedagogikę. Sprawowany urząd rektora Seminarium nie oderwał go nigdy od młodzieży akademickiej, której chciał i zawsze potrafił służyć w sposób umiejętny i wyjątkowy. Narażał się przez to władzom komunistycznym, które były specjalnie wyczulone na formację przyszłej polskiej inteligencji. Prowadził dla niej wykłady w kościele św. Idziego koło katedry. Pracując nad edukacją i formacją młodzieży akademickiej, nie zaniedbywał w niczym potrzeb młodzieży duchownej. Uwrażliwiał ją na zagadnienia teologiczne, literaturę piękną, punktualność i sumienne pełnienie swych obowiązków. Kierując się wytycznymi rządcy archidiecezji wrocławskiej ks. infułata K. Lagosza, troszczył się o solidne wykształcenie muzyczne alumnów. Każdy z alumnów musiał opanować grę na jednym z instrumentów muzycznych. Z tego też powodu zatrudniono w Seminarium aż 14 wykładowców muzyki. Istniała wówczas w Seminarium Duchownym orkiestra symfoniczna i dęta. Dnia 1 lipca 1958 r. przestał - na własną prośbę - pełnić urząd rektora Arcybiskupiego (Wyższego) Seminarium Duchownego.1) 1)Ks. prof. J. Swastek: "Życie i duchowość księdza prałata Aleksandra Zienkiewicza na tle historii archidiecezji wrocławskiej" w: Ksiądz Aleksander Zienkiewicz kapłan i wychowawca. Sympozjum w piątą rocznicę śmierci. Wrocław 18 -19 listopada 2000 r., Kraków 2001, s. 27-28. http://www.wujek.wroc.pl/mwsd.html
. @@@ . 
Rodzina Zienkiewiczów. Aleksander (najwyższy) był najstarszym synem Kazimierza i Jadwigi z d. Wróblewskiej (Archiwum Duszpasterstwa pod Czwórką 12 sierpnia 1910 - przychodzi na świat z ojca Kazimierza i Jadwigi z d. Wróblewskiej we wsi Lembówka na Wileńszczyźnie 29 sierpnia 1910 - zostaje ochrzczony w kościele parafialnym w Duniłowiczach 1920 - 1926 1920 - 1931- uczęszcza do szkoły podstawowej w Duniłowiczach, a potem lata nauki - początkowo w Niższym Seminarium w Nowogródku - później w Biskupim Gimnazjum Męskim w Drohiczynie 1931 - 1938 - studiuje w Wyższym Seminarium Duchownym im. św. Tomasza z Akwinu w Pińsku 3 kwietnia 1938 - przyjmuje święcenia kapłańskie z rąk ordynariusza diecezji pińskiej bpa Kazimierza Bukraby i otrzymuje nominację na jego kapelana kwiecień 1939 - otrzymuje nominację na rektora kościoła farnego w Nowogródku oraz zostaje kapelanem ss nazaretanek i prefektem gimnazjum w Nowogródku 1942 - uzyskuje godność dziekana nowogródzkiego i wikariusza generalnego w północnej części diecezji pińskiej sierpień 1946 - uczestniczy w przymusowej repatriacji do Gorzowa Wielkopolskiegozostaje mianowany prefektem Publicznej Szkoły Powszechnej oraz Gimnazjum i LO w Sycowie 1 sierpnia 1947- otrzymuje nominację na kapelana sióstr nazaretanek i prefekta I LO oraz Liceum Pedagogicznego we Wrocławiu wrzesień 1952 - zostaje prefektem Arcybiskupiego (Wyższego) Seminarium Duchownego we Wrocławiu 18 listopada 1953 - zostaje mianowany wicerektorem Arcybiskupiego (Wyższego) Seminarium Duchownego we Wrocławiu oraz zostaje referentem nauki chrześcijańskiej do spraw młodzieży 1 lipca 1958 - otrzymuje nominację na rektora Arcybiskupiego (Wyższego) Seminarium Duchownego we Wrocławiu październik 1958 - rezygnuje z funkcji rektora i obejmuje funkcję rektora Katolickiego Instytutu Naukowego, przekształconego na Dwuletnie Pomaturalne Studium Katechetyczne 
27 maja 1972 - otrzymuje nominację na archidiecezjalnego duszpasterza młodzieży akademickiej 25 marca 1976 - zostaje odznaczony godnością papieskiego szambelana . lipiec1981-Stegna-płyniemy do Fromborka 
- Nigdy nie wystawiał piersi do orderu, ta skromność i dobroć zjednywały mu wielu - mówił o nieżyjącym duszpasterzu ks. Andrzej Działak. Ksiądz Zienkiewcz, zwany Wujkiem, stworzył i w latach 70. i 80. kierował słynnym wrocławskim duszpasterstwem akademickim, tzw. Czwórką (na ul. Katedralnej 4). Wdzięczni wychowankowie przysyłali na niego swoje głosy z różnych stron Polski i z zagranicy. Prezydent Dutkiewicz zakończył uroczystość: "Tyle nocy i snów wypełnionych Wrocławiem, tyle dni z Wrocławiem, Wrocławiem na jawie! I tylko tę myśl jeszcze pieszczę - czy poza Wrocławiem coś jeszcze jest jeszcze? Tak, byle jak poza Wrocławiem i skłonność do bójek. Więc tylko Wrocław! I ksiądz Zienkiewicz - Wujek!". . 16 maja 1981 - administruje domem przy ul. Katedralnej 4 10 sierpnia 1994 - otrzymuje nominację na kanonika Kapituły Katedralnej 21 listopada 1995 - obejmuje funkcję rektora kościoła św. Piotra i Pawła zostaje odznaczony godnością prałata honorowego rezygnuje ze wszystkich zajmowanych stanowisk umiera w opinii świętości w szpitalu przy ul. Rydygiera. Został pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu. . . 
Kuria stara się o beatyfikację wrocławianina Zmarły w 1995 r. kapłan może być błogosławionym. Kuria zbiera dowody na jego świętość. Arcybiskup Marian Gołębiewski chce złożyć wniosek o beatyfikację ks. Aleksandra Zienkiewicza, wieloletniego duszpasterza akademickiego. - Zbieramy wszystkie świadectwa. Wiele materiałów jest już uporządkowanych - przyznaje ks. Marian Gołębiewski. - Dostałem spis wszystkich dokumentów. Są jednak jeszcze osoby, które trzeba przepytać w związku z opinią o świętości księdza Zienkiewicza. Aby zacząć proces beatyfikacyjny, wystarczy opinia o świętości księdza. Po zakończeniu tych prac, metropolita chce przedstawić wniosek o rozpoczęcie procesu na Konferencji Episkopatu Polski. Mogłoby to się stać już w październiku. - Jeśli biskupi zaakceptują ten wniosek, ustanowiony zostanie trybunał, będzie powołany postulator i rozpocznie się proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym - wyjaśnia metropolita. Aby zacząć proces beatyfikacyjny, wystarczy opinia o świętości księdza, czyli przekonanie znających go ludzi, że żył i umarł jak święty. Pod koniec procesu trzeba będzie jednak udowodnić, że za przyczyną kapłana po jego śmierci doszło do przynajmniej jednego cudu. Ks. Zienkiewicz urodził się w 1910 roku na Wileńszczyźnie. Na Dolny Śląsk - najpierw do Sycowa - trafił w roku 1946. Do Wrocławia przyjechał rok później. W roku 1953 został rektorem seminarium. Od 1963 roku przez czterdzieści lat był archidiecezjalnym duszpasterzem młodzieży akademickiej. Pracował na Ostrowie Tumskim, przy ul. Katedralnej 4. Tysiące jego wychowanków pamięta go jako wybitnego kapłana i teologa, ale - przede wszystkim - wychowawcę i przyjaciela młodzieży, który naprawdę ją rozumiał. Ci, z którymi pracował, nazywali go "Wujkiem". - Umiał odczytywać intencje ludzkie, odkrywać dobre strony charakteru, był wyrozumiały - opowiada Józef Kuropka, dziś wykładowca na Politechnice Wrocławskiej. Joanna i Stanisław Murawscy pamiętają głęboko religijnego, a zarazem bardzo ludzkiego księdza. Joanna i Stanisław Murawscy poznali się w duszpasterstwie akademickim. "Wujek" udzielał im ślubu. Pamiętają głęboko religijnego, a zarazem bardzo ludzkiego księdza. - Każdego umiał podejść i zachęcić do działania, a potem docenić - opowiada pani Joanna. - Miał w sobie coś, co nie pozwalało przekraczać granic, a jednocześnie był pełen wewnętrznego ciepła - dodaje pan Stanisław. Ks. Andrzej Dziełak zaczął współpracę z "Wujkiem" w 1980 r. - Byłem wtedy młodym księdzem, miałem głowę gorącą jak studenci. Szczęście od Boga, że był wtedy ktoś taki jak "Wujek", który te nasze głowy studził - wspomina. - On miał wyczucie Ewangelii i zawsze angażował się po stronie ludzi, nie polityki. Ks. Zienkiewicz nie jest jedynym wrocławskim kapłanem, który ma zostać błogosławionym. Trwa już proces beatyfikacyjny ks. Roberta Spiske (żył w latach 1821-1888). W Watykanie badany jest cud, jaki miał zostać dokonany za jego przyczyną. Kościół nie zdradza jeszcze, o jaki cud chodzi. Agata Grzelińska - POLSKA Gazeta Wrocławska |
|||||
| Wysłany: Śro 15:36, 26 Lip 2017 Temat postu: |
|||||||||
| .
Ks. Aleksander Zienkiewicz był związany z powstaniem drugiego po jezuickim Ośrodka Duszpasterstwa Akademickiego w 1954 r. Na prośbę absolwentów I LO, gdzie przez pięć lat był katechetą, zaczął w konspiracji przed władzami państwowymi i kościelnymi (!) prowadzić godziny duszpasterskie pod "Czwórką" i w kościele św. Idziego dla swoich byłych uczniów i to był początek CODA.
Ks.Zienkiewicz tak pisał o pracy Centralnego Ośrodka Duszpasterstwa Akademickiego we Wrocławiu (...) Po przybyciu ze Wschodu, bezpośrednio z Nowogródka Mickiewiczowskiego w 1946 r. i po rocznej pracy w szkołach w Sycowie, Kuria wrocławska mianowała mnie prefektem Liceum Pedagogicznego przy ul. Dawida. Po paru miesiącach dyrektor, wojujący ateista, usunął mnie ze szkoły, a Kuria przeniosła na stanowisko prefekta wielkiego I Liceum Ogólnokształcącego przy ul. Poniatowskiego w ramach akcji usuwania religii ze szkół. Po czterech latach pracy i walki o dusze w 1951 r. musiałem opuścić gmach szkoły. Ale nie zrezygnowałem z nauczania religii. Młodzież ogromnej szkoły tłumnie uczęszczała na uproszczone katechezy do pobliskiego kościoła św. Józefa i tam w warunkach odległych od wymagań dydaktyki i katechetyki odbywała się dalsza walka o dusze młodzieży, o ich wiarę i chrześcijańską etykę. W niedzielę młodzież tłumnie przychodziła na Mszę św. do kościoła Uniwersyteckiego. W tym czasie (jesień 1951) otrzymałem już od wikariusza kapitulnego ks. Kazimierza Lagosza nominację na wicerektora Seminarium Duchownego z nakazem odejścia od pracy katechetycznej. Ponieważ żal mi było opuszczać tę młodzież licealną, nadal chciałem, choć w uszczuplonym zakresie, służyć jej w potrzebach duchowych. Głosiłem więc kazania na Mszy św. w kościele Uniwersyteckim i utrzymywałem z nią inne kontakty. Na skutek tych "wykroczeń" zostałem wysłany do Żagania na stanowisko rektora Niższego Seminarium Duchownego. Po roku Seminarium zostało przeniesione do Wrocławia (niebawem zlikwidowane). Mnie, po usunięciu ze stanowiska ks. J. Marcinkowskiego, zasłużonego rektora Wyższego Seminarium Duchownego, nakazano objąć ten urząd. Działo się to w 1953 r.
@ (...) W ciągu żagańskiego roku w moim życiu masa młodzieży I Liceum Ogólnokształcącego uległa rozproszeniu, ale pewna jej część, już z kilkoma studentami, prosiła mnie o dalsze kontakty i wtedy mimo surowego zakazu wikariusza kapitulnego zacząłem urządzać spotkania duszpasterskie - pogłębione katechezy w pobliskim kościółku św. Idziego, który i wyglądem, i atmosferą przypominał święte katakumby. Niemal w konspiracji prowadziłem rekolekcje. I to był właśnie początek drugiego Ośrodka Duszpasterstwa Akademickiego pod nazwą "Idziaki" od wezwania kościółka. Tutaj w pewnej konspiracji zintegrowała się grupa - wspólnota najwierniejszych i najgorliwszych, fundamentalna komórka CODA. Praca Ośrodka musiała się zacieśniać do Mszy św. niedzielnej, konferencji i wykładów raz na tydzień oraz rekolekcji i wyjazdów nad morze w sezonie letnim. (...)
Po rozwiązaniu KIN-u pozostało pod "Czwórką" Studium Katechetyczne istniejące dotychczas i Ośrodek Duszpasterstwa Akademickiego pod zmienionym pseudonimem - "Czwórka". Działalność "Czwórki" nabierała dynamizmu i wszerz, i w głąb. Ponieważ obok słabo wtedy pracującej placówki jezuickiej (także i z powodu częstych zmian duszpasterzy) był to jedyny żywotny Ośrodek, do niego garnęła się najlepsza młodzież z całego miasta i można by powiedzieć, że był to renesans ciekawych ludzi, pomysłów, inicjatyw, zainteresowań z wciąż systematycznymi konferencjami i wykładami. Masowe były Msze św. i akademickie rekolekcje w katedrze. (...) Rozwój "Czwórki" w latach 60. wymagał pomocy jedynemu duszpasterzowi. Toteż w tym czasie już ks. arcybiskup, a potem kardynał B. Kominek oraz ks. bp P. Latusek popierali angażowanie do pracy w Ośrodku profesorów Seminarium Duchownego, jak ks. dr Edward Górecki, który przez szereg lat (od 1967 r.) był formalnym duszpasterzem akademickim, ks. dr Julian Michalec, ks. dr Wiesław Gawlik, ks. dr Jan Puzio, ks. prof. Jan Drozd SDS, ks. Jan Krucina, a także ks. Adam Dyczkowski, który po osiągnięciu na KUL-u doktoratu w 1965 r. otrzymał nominację na duszpasterza akademickiego CODA. (...)
Teraz jeszcze kilka zdań o profilu pracy CODA. Profil Ośrodka zdeterminowały następujące fakty: jego organizatorem był niejako zawodowy i przekonany katecheta i dawny harcerz; CODA ostatecznie rozwinął się z KIN-u. Drugi duszpasterz, ks. Adam Dyczkowski, studiował przedmiot ścisły, filozofię przyrody, a więc odznaczał się logiką myślenia i katechetycznym, konkretnym, ilustrującym sposobem prowadzenia konserwatoriów światopoglądowych. Ks. A. Dyczkowski był również harcerzem. (...) Duszpasterze harcerze wnieśli do form pracy sporo elementów harcerskich, jak kominki, ogniska, gawędy, kręgi, samowystarczalność, dyscyplina i pomoc społeczna - indywidualna i zbiorowa na wczasach. Staraliśmy się o to, aby wszyscy korzystający z naszej służby wychodzili jako apostołowie ze swego małego stanowiska i stawali się zaangażowanymi obywatelami kraju, Kościoła i całej ziemi. Zwalczaliśmy ciasny "gettowy" klerykalizm i wyprowadzaliśmy na szerokie drogi chrześcijańskiego uniwersalizmu. Wrocław, 9 III 1984 r. Ks. Aleksander Zienkiewicz pobrałem ze strony: http://www.wujek.wroc.pl/hist_czw_body.html |
|||||||||
| Wysłany: Pią 1:13, 12 Lut 2010 Temat postu: Bliżej beatyfikacji ks. Aleksandra Zienkiewicza |
|||
| Ks. Aleksander Zienkiewicz (Wujek)
. 
Kiedy w wyniku tzw. odwilży październikowej religia powróciła do szkół podstawowych i średnich, ks. Aleksander Zienkiewicz podjął się nauczania religii w I, a następnie także i w III Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu. Nie pracował jednak długo w tych szkołach. W I Liceum pracował tylko jeden rok, zaś w III Liceum Ogólnokształcącym do 1959 r.
1 lipca 1958 r. otrzymuje nominację na rektora Arcybiskupiego (Wyższego) Seminarium Duchownego we Wrocławiu ,ale już w październiku 1958 rezygnuje z funkcji rektora i obejmuje funkcję rektora Katolickiego Instytutu Naukowego, przekształconego na Dwuletnie Pomaturalne Studium Katechetyczne. ---------------- PS. Ks. Aleksander Zienkiewicz (wujek) de facto był katechetą I Liceum Ogólnokształcącego przez kilka lat. 
Lekcje religii odbywały się w salach i ogrodzie przy ul. Katedralnej 4. 
Miałem ten ogromny zaszczyt być uczniem ks. Aleksandra, najpierw jako licealista z Jedynki, a potem jako alumn AWSD we Wrocławiu. 
Wujek był moim aniołem, dzięki któremu omijałem niebezpieczne wiry i podwodne skały PRL lat 50/60-tych XX wieku. Władysław Pitak . |
|||