Sokal - historia i dzień dzisiejszy miasta i rejonu
Odwiedź Sokalszczyznę - rejon w województwie lwowskim
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Profil
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
Forum Sokal - historia i dzień dzisiejszy miasta i rejonu Strona Główna
->
Historia i dzień dzisiejszy
Napisz odpowiedź
Użytkownik
Temat
Treść wiadomości
Emotikony
Więcej Ikon
Kolor:
Domyślny
Ciemnoczerwony
Czerwony
Pomarańćzowy
Brązowy
Żółty
Zielony
Oliwkowy
Błękitny
Niebieski
Ciemnoniebieski
Purpurowy
Fioletowy
Biały
Czarny
Rozmiar:
Minimalny
Mały
Normalny
Duży
Ogromny
Zamknij Tagi
Opcje
HTML:
TAK
BBCode
:
TAK
Uśmieszki:
TAK
Wyłącz HTML w tym poście
Wyłącz BBCode w tym poście
Wyłącz Uśmieszki w tym poście
Kod potwierdzający: *
Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Skocz do:
Wybierz forum
Ogólne
----------------
Ogłoszenia, komunikaty administracyjne
Aktualności z kraju i zagranicy
Sokalszczyzna
----------------
Sokal, Zabuże, Żwirka, Poturzyca
Ilkowicze, Tartaków, Komarów i okolice
Bełz, Czerwonograd, Ugniw, Wielkie Mosty
Lwów i Wilno - stolice Kresów
----------------
Ukochane miasto LWÓW
Wilno - miasto moich przodków
Polacy na Kresach
----------------
Historia i dzień dzisiejszy
Wielcy Patrioci Kresów
Poszukiwania
Sanktuaria
----------------
Jasna Góra w Częstochowie
Sanktuarium Maryjne w Licheniu
Sanktuarium Matki Bożej Sokalskiej w Hrubieszowie
Sanktuaria na Kresach
Sanktuarium Matki Boskiej z Tartakowa w Łukawcu
EURO 2012
----------------
współpraca polsko-ukraińska
Księga Gości
----------------
spotkania, imprezy, warsztaty, linki do stron w internecie
Przegląd tematu
Autor
Wiadomość
Jacek Lutobor Kiprian
Wysłany: Nie 3:46, 18 Lis 2018
Temat postu:
Baciarzyć - rozrabiać, grandzić, z ruska - kozaczyć
Sypnąć Chwałę (Sicz) - zdradzić przyjaciół, ferajnę
Kosior - ostry cwajger, z nożem
Urke (ksywka) - książę złodziei
Urke Siczy - szef grupy złodziei drobnych
Falanga - grupa kilku siczy do jednej grandy
Granda szpryng - duża "robota" złodziejska
Ćmok - pijak, słaby charakter niewart zaufania
Cymbał - przygłup
Niefartny - pechowy
Odbić koszenie frajerów - ponowić kradzież
Brać szacun u ludzi - zdobywać szacunek złodziei
Ferajna, sicz, hanza - grupa, dzielnica, banda na gryps (dawniej wezwanie na granda szpryng)
Dintojra - zemsta złodziejska przez zadanie niehonorowej śmierci winnemu
Kimać, zakimać - schować się, ukryć przed cynglami (policją kryminalną)
Iść na Św. Dyzmę (z fartem) - ryzykować: po blacie, szpryngu, grandzie, żylecie, bajtlu, przewałce - na robocie złodziejskiej
Bajer - adwokat - także kłamstwo (kit)
Fagas - lokaj, sługa, totumfacki, do poruczeń
Frajer - nie złodziej, nie godny miru (szacunku), nie swój
Zawinąć - ukraść nieuzbrojoną ręką
Kumać, czaić bakał - rozumieć mowę
Klawisznik - złodziej wytrychowy
Klawisznik na paskę - złodziej robiący wytrych bez wzorca klucza, na zamek, na kasztela
Latawica - "przechodnia" panna
to taka tam próbka z pamięci na szybko, Legnickie Zakaczawie pełne było Lwowskiego bałakania...
WPitak
Wysłany: Nie 13:58, 30 Lip 2017
Temat postu:
.
Jeszcze kilka wyrazów z gwary lwowskiej, do dzisiaj te wyrazy i zwroty są używane w potocznej polszczyźnie,np.
FAJNY = dobry, pierwsza klasa,
GADAĆ = mówić, rozmawiać,
GRABA = ręka,(ale masz wielkie graby, szpanuj graby, kryj graby - na pożegnanie),
GRYPSAĆ= pisać (siadaj i pisz, bu cienki jexdy,,, grypsaj. W żargonie złodziejskim : grypsać ,grypsować, grypsić.
HACZYK = pogrzebacz (haczyk leży koło pieca, haczkiem popraw w piecu). HAJCOWAĆ = palić, HAJCER=pomocnik maszynisty,palacz ( naszym wenglim hajcuju, maszynista już wszedł do hajcowni).
HAJTY, HAJTI = w zwrotach do dzieci zawołanie zapowiadające wyjście z domu na spacer (Zulisia pójdzie hajti) inne formy tego zawołania: hajtu, hajtuś, hajciu, hajci,) .
HAŁASTRA = gromada, zbieranina, pospólstwo (poszli tam cała hałastrą, hałąstra w zbiegowisku prym wiodła).
HAMAĆ = jeść ( w zwrotach do dzieci: hamaj łądnie, hamaj.
HANDRYCZYĆ SIĘ = sprzeczać się prowadzić utarczki, targować się ( matka z córką handryczyły się o pieniądze, ).
HARATAĆ = bić,rozbijać, tłuc, ( Łuń z Romkiem haratali się do krwi, haratał wszystko co było po drodze, haratać w gałę, wrócił cały poharatany)
@
WPitak
Wysłany: Nie 13:56, 30 Lip 2017
Temat postu:
.
Z.Kurzowa (cyt.wyżej) podaje w swojej pracy słownik ponad 800 haseł jednowyrazowych i 140 frazeologizmów. Nie jest to lista zamknięta. Na pewno można ją powiększyć o słownictwo pochodzenia niemieckiego, ruskiego, żydowskiego i żargonowo złodziejskiego (czyt. bałaku batiarów) z elementami ekspresywno – emocjonalnymi (czyt. niewerbalnymi).
Podane niżej przykłady pochodzą ze źródeł pisanych – Dialogów Szczepka i Tońka oraz z rękopiśmiennych wierszy o Lwowie Witolda Szolgini, a także tekstów pisanych i mówionych pochodzących od rodziny autorki.
Zacznijmy od słów BAŁAK i BATIAR –
BAŁAK – mowa, rozmowa, opowiadanie (czasownik – bałakać) – we Lwowie wyraz używany potocznie w gwarze miejskiej, w dialekcie kulturalnym z nacechowaniem emocjonalno-stylistycznym.
BATIAR - rzadziej „baciar” lub „baciarz” – andrus, łobuz, ulicznik. Bardziej pejoratywnie: awanturnik, pijak, włóczęga, leń, oprych, nicpoń, hulaka. Pierwowzorem jest węgierskie słowo „betya’r” – włóczęga, człowiek poza prawem.
Uważa się , że z postacią BATIAR łączyło się dodatnie nacechowanie emocjonalne, z BACIARZ – zdecydowanie pejoratywne. BATIARNIA - hołota, gawiedź. BATIARÓWKA – czapka batiara , oprychówka. (str.139-140)
.
WPitak
Wysłany: Nie 13:54, 30 Lip 2017
Temat postu:
.
Pod koniec wojny wypędzono nas ze Lwowa do Wrocławia i często słyszałem, jak w domu rodzice rozmawiali gwarą , ale w mieście i w rozmowach z sąsiadami starali się posługiwać potocznym językiem polskim.
Pamiętam takie określenia i zwroty:
Kiedy do sąsiadki przychodził w odwiedziny jej znajomy, to rodzice nazywali go absztyfikantem. Kiedy wybierali się w niedzielę do kościoła, to tata zakładał ancug i pytał o krawatkę do ancuga.
Kiedy z bratem jako dzieci coś nabroiliśmy, to rodzice nas besztali od bachorów abo bękartów i kazali na ulicy robić rejwach abo do ogrodu rwać chabazie i badyle.
Kiedy urodziła się młodsza siostra, to ją wołali chojci-chojci, a potem ją ciumkali. Pamiętam, że w szkole podstawowej i liceum graliśmy z kolegami w cymbergaja.
.
Sokal
Wysłany: Nie 13:46, 30 Lip 2017
Temat postu:
.
Faktem jest , że dzisiaj wiele zagadnień lingwistycznych jest przedmiotem badań m.in. psychologii behawioralnej , kilku działów logopedycznych (m.in. neurologopedia, surdologopedia, logorytmika) , a także Public Relations i nowoczesnego teatru i filmu.
Kilka tygodni temu otrzymałem wiadomość od jednego z profesorów na wydziale pedagogicznym (katedra pedagogiki korekcyjnej i inkluzji) Lwowskiego Uniwersytetu, że chcą uczyć przyszłych logopedów i defektologów wg nowego spojrzenia (nie "radzieckiego") na ową tematykę z chęcią współpracy ze specjalistami z Polski. Serdecznie pozdrawiam.
Sokal
Wysłany: Nie 13:46, 30 Lip 2017
Temat postu:
Władysław Pitak :
Z bałaku lwowskiego wyodrębniłem bałak batiarów - złodziejaszków, rozrabiaków, bandytów, prostytutek, itp. W tym kontekście użyłem określenia "grypsera" - język kiedyś więzienny tzw. kmina (język grypsujących, nazywanych ludźmi) oraz język zwykły – tzw. frajerów. Przy okazji - od kilkunastu lat grypsera staje się powszechniejsza wśród młodzieży ( tatuaże, zachowania, język werbalny i niewerbalny).
Dla mnie ( jestem językoznawcą i logopedą medialnym) język, którym się posługujemy funkcjonuje w warstwach: werbalnej (mowa i pismo), niewerbalnej (ekspresja głosu, mimika i gestykulacja oraz mowa ciała ( postawa, ubiór, znaki szczególne, tatuaże, zachowania).
,
Sokal
Wysłany: Nie 13:44, 30 Lip 2017
Temat postu:
.
.
Warto zwrócić uwagę, że na terenie Wschodniej Galicji mieszkańcy nie mieli wyraźnego poczucia przynależności narodowej, tylko - religijnej. Potwierdzają to oficjalne dokumenty personalne, w których , obok danych personalnych wpisywano: wyznanie i języki , np. polski, ruski.
Proszę zwrócić uwagę na to, że nie wpisywano języka ukraińskiego, bo takowego nie nauczano ani w szkołach podstawowych , ani w średnich. Owszem, coraz bardziej popularne stawały się określenia UKRAIŃSKI w nazwach stowarzyszeń zakładanych na terenie Wschodniej Galicji przez przybyszów z ziem ukrainnych czyli spoza Rzeczpospolitej.
Po II wojnie , ze względów poprawnościowych politycznie Rusinów zaczęto nazywać Ukraińcami, obejmując tą nazwą zdarzenia z okresów wcześniejszych. Tak też postąpiła Zofia Kurzowa i tak postępują do dzisiaj badacze i politycy ukraińscy i polscy.
.
Sokal
Wysłany: Pią 21:35, 28 Lip 2017
Temat postu:
.
.
Z.Kurzowa (cyt.wyżej) podaje w swojej pracy słownik ponad 800 haseł jednowyrazowych i 140 frazeologizmów. Nie jest to lista zamknięta. Na pewno można ją powiększyć o słownictwo pochodzenia niemieckiego, ruskiego, żydowskiego i żargonowo złodziejskiego (czyt. bałaku batiarów) z elementami ekspresywno – emocjonalnymi (czyt. niewerbalnymi).
Podane niżej przykłady pochodzą ze źródeł pisanych – Dialogów Szczepka i Tońka oraz z rękopiśmiennych wierszy o Lwowie Witolda Szolgini, a także tekstów pisanych i mówionych pochodzących od rodziny autorki.
Zacznijmy od słów BAŁAK i BATIAR –
BAŁAK – mowa, rozmowa, opowiadanie (czasownik – bałakać) – we Lwowie wyraz używany potocznie w gwarze miejskiej, w dialekcie kulturalnym z nacechowaniem emocjonalno-stylistycznym.
BATIAR - rzadziej „baciar” lub „baciarz” – andrus, łobuz, ulicznik. Bardziej pejoratywnie: awanturnik, pijak, włóczęga, leń, oprych, nicpoń, hulaka. Pierwowzorem jest węgierskie słowo „betya’r” – włóczęga, człowiek poza prawem. Uważa się , że z postacią BATIAR łączyło się dodatnie nacechowanie emocjonalne, z BACIARZ – zdecydowanie pejoratywne. BATIARNIA - hołota, gawiedź. BATIARÓWKA – czapka batiara , oprychówka. (str.139-140)
.
Sokal
Wysłany: Czw 10:57, 27 Lip 2017
Temat postu: Dialekt południowokresowy
.
Zagadnienie granicy pomiędzy etnosami lechickim i ruskim
Dotąd nie wiadomo jak przebiegała pierwotna granica południowo-wschodnia pomiędzy plemionami lechickimi (Lędzianie) i ruskimi.
Przyjmuje się, że element zachodniosłowiański (lechicki) obejmował swym zasięgiem tereny pomiędzy górnym i środkowym Sanem, górnym i częściowo środkowym Bugiem.
Na wschodzie enklawy zachodniosłowaińskie przekraczały Bug sięgając po rzekę Styr. Na południowym wschodzie stare nazwy o proweniencji zachodniosłowiańskiej znajdują się w dorzeczu Dniestru i jego licznych dopływów. Tereny te pierwotnie zachodniosłowiańskie uległy rutenizacji w wyniku trzech procesów :
- akcji deportacyjnej Jarosława Mądrego podjętej w latach 30-tych XI stulecia
- działalności kościoła prawosławnego po schizmie w roku 1054, która polegała na asymilacji ludności na korzyść Rusi Kijowskiej
- osiedlania się ludności ruskiej uchodzącej przed niewolą z głębi Ukrainy po najeździe mongolskim w XIII stuleciu.
Scalenie w XIV stuleciu terenów między Sanem, Bugiem i Dniestrem z Koroną Polską uruchomiło proces napływu na nie ludności z sąsiedniej Małopolski i następującej w ślad za tym repolonizacji bądź polonizacji.
Geneza dialektu
Dialekt ten powstawał stopniowo od roku 1387 tzn. od scalenia Rusi Czerwonej z Koroną Polską. Pierwsze zabytki spisane w nim pochodzą z XV stulecia (ortyle magdeburskie spisane pomiędzy 1440 a 1460 rokiem pod Lwowem). Powstał on z nałożenia się dialektu małopolskiego na substrat ruski (ukraiński), co wiązało się z długotrwałym napływem ludności małopolskiej na tereny ruskie od końca XIV do trzeciej ćwierci XVIII stulecia.
Po ustanowieniu w roku 1434 przez Władysława III Jagiellończyka województw ruskiego i podolskiego oraz wprowadzeniu na ich obszarze prawa polskiego nastąpiło rozprzestrzenienie się kultury oraz mowy polskiej wśród pierwotnie ruskiej magnaterii, średniej oraz drobnej szlachty, patrycjatu miejskiego oraz członków miejskich cechów rzemieślniczych.
Dzięki temu procesowi dialekt południowokresowy poszerzył swą bazę społeczną wśród warstw szlacheckiej i mieszczańskiej. W drugiej połowie XIX wieku w największych miastach takich jak Lwów wytworzyła się pośród inteligencji na bazie rozwijającego się od XIV wieku dialektu regionalnego gwara warstw wykształconych czyli kulturalna gwara miejska (gwara lwowska), natomiast pośród biedoty i robotników gwara plebejska (bałak) używana przez niższe warstwy społeczne, a następnie częściowo przejęta przez warstwy wykształcone.
Rozmieszczenie dialektu południowokresowego miało charakter wyspowy ponieważ dialekt ten w przeciwieństwie do dialektu północnokresowego nie wytworzył gwar ludowych. Masy chłopskie pozostały przy języku ukraińskim dzięki rozwiniętemu rodzimemu nacjonalizmowi podsycanemu przez władze austriackie.
Liczne rozsiane we wschodniej Galicji wyspy języka polskiego reprezentowały inną wiejsko-prowincjonalną odmianę dialektu południowokresowego z o wiele silniejszymi wpływami języka ukraińskiego będące mieszaniną różnych elementów dialektologicznych: małopolskiego, wielkopolskiego, mazowieckiego i śląskiego. Tak więc pod pojęciem dialektu południowokresowego rozumiemy kilka odmian języka:
- historyczny dialekt południowokresowy istniejący wiekach XIV-XVIII, - był to dialekt stary i mający moc asymilacyjną, gdyż spowodował polonizację szlachty i mieszczaństwa na Rusi Koronnej; powstawał jako odmiana polszczyzny literackiej z silnymi wpływami małopolskimi i pewnymi interferencjami języka rusińskiego
- dialekt kulturalny Lwowa istniejący w wiekach XIX-XX, był odmianą i sukcesorem południowokresowego dialektu historycznego, posiadał moc asymilacyjną
- bałak czyli język plebejskiej części ludności Lwowa, oddziaływał on na dialekt kulturalny i posiadał moc asymilacyjną, powodował polonizację napływającej do Lwowa ukraińskiej ludności chłopskiej
odmiana wiejska i prowincjonalna języka - o płynnej normie, silnie zmodyfikowana przez wpływ ukraiński oraz będąca mieszaniną polskich dialektów etnicznych, w różnym stopniu zbliżona do ukraińskiego i nie posiadająca mocy asymilacyjnej,ulegająca silnie wpływom ludowych gwar rusińskich.
Jest rzeczą charakterystyczną, że polska kolonizacja chłopska na Ukrainie dawała odmienne efekty niż polska kolonizacja szlachecka. Ludność pochodząca z kolonizacji chłopskiej ulegała częściowej lub całkowitej rutenizacji językowej. Kolonizacja szlachecka przeciwnie prowadziła do polonizacji ziem ruskich.
Znaczenie dialektu
W okresie od XVI do połowy XVIII wieku oraz w okresie II RP dialekt południowokresowy wywarł wpływ na kształtowanie się polskiego języka literackiego. W kręgu oddziaływania dialektu południowokresowego znajdowała się znaczna część polskich pisarzy okresu Odrodzenia, pisarze z tzw. ukraińskiej szkoły poetów oraz Aleksander Fredro.
Najbardziej złożoną gwarą dialektu południowokresowego była gwara lwowska i to ona wywarła znaczny wpływ na polszczyznę literacką w okresie autonomii galicyjskiej i II RP. Repatriacja większości ludności z kresów połudnowo-wschodnich w latach 1944-1946 doprowadziła do zniszczenia skupisk ludności mówiącej tym dialektem. Obecnie jest on używany w nielicznych społecznościach polskich na Ukrainie i grozi mu stopniowy zanik.
.
Sokal
Wysłany: Czw 10:35, 27 Lip 2017
Temat postu: Gwara lwowska a bałak lwowskich batiarów
.
Gwara lwowska – gwara regionalna języka polskiego używana przez mieszkańców Lwowa. Współcześnie często mylona z tzw. bałakiem lwowskich batiarów, czyli gwarą uliczną, bardzo jednak do niej zbliżoną.
.
Wg Zofii Kurzowej (Polszczyzna Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich do 1939 r.), a więc jeszcze przed II WŚ słowo [kacap] eksresywnie oznacza [głupiec].
Wszystkie słowniki polskie notują znaczenie inne:
1. chłop wielkoruskim (pogardliwie i z niechęcią)
2.Rosjanin (pogardliwie i z niechęcią)
3. Rosjanin z Suwalszczyzny, okolic Białej Podlaskiej, Mławy, jasła, Dąbrowy Tarn.
To samo znaczenie [Rosjanin] było w użyciu i we Lwowie, ale kacapem można było nazwać głupiego, gburowatego, źle wychowanego.
Wg wspomnianej Zofii Kurzowej [kacap] jest regionalizmem pochodzenia ukraińskiego tak jak: bajura, besztać, buńczuczny, ciumać, durny, hałastra, hamać,haratać, harmider,hepać, hołubić, szwendać się,taskać, telepać,tryndać się.
Gwara lwowska jest niewątpliwie mieszanką językową, ale ograniczanie jej do dwóch języków jest co najmniej nieporozumieniem. Pamiętajmy, że gwarą posługiwała się ludność niewykształcona, z przedmieść Lwowa lub okolicznych wsi,Polacy i Ukraińcy, a także tzw. batiarzy z przedmieścia łyczakowskiego.
Cytat:
A
absztyfikant – adorator
ajnbruch – włamanie (niem. Einbruch)
akademus – akademik, dom studencki
aliwo – ale gdzie? (niem. wo – gdzie)
ancug – ubiór (niem. Anzug – garnitur)
aus – koniec (niem. Aus)
B
baciar – łobuz
bałak – rozmowa, gadka
badyl – chwast
bajbus – niemowlę, osesek
bajer – kłamstwo
bajgiel – obwarzanek lub bułka (sic!) (jid.)
bajrysz – lok
bajstruk – bękart
bajtlować – okłamywać
bajtoła – leń
bajura – kałuża, błoto
balikać – mówić (zwłaszcza gwarą) – por. bałakać
balon – piłka gumowa
bałabuch – ciastko drożdżowe
bałagula – furman
bałakać – mówić (zwłaszcza gwarą) – por. balikać
bałamkać się – chwiać się
bałwatuńcio – bałwan (pieszczotliwie)
bandzioch – duży brzuch
baniaczek – kapelusz, melonik
bańka – bombka choinkowa
barabola – ziemniak, kartofel
batiarnia – por. baciar
batiarówka – czapka batiara, cyklistówka lub pedałówka
bebechi – wnętrzności
belbas – grubas
bełtać – mącić, mieszać
beretka – beret
besztać – wymawiać komu
biedołach – biedak
binia – dziewczyna
bisowaty – narwany
blatować – załagodzić (ros.) ?
blatrura – por. bratrura
bongu – spirytus
bratrura albo blatrura, w skrócie rura – piekarnik, piec (niem. regionalne Bratröhre lub jid.)
brechnia – brednia
browar – piwo
brusowaty – nieokrzesany
buchacz – złodziej
buchnąć – ukraść
budny – zwykły
bulba – ziemniak (biał.)
bulka – bańka mydlana, pęcherzyk powietrza
buńdziurzyć się – dąsać się
burmyło – nieokrzesaniec
buśko – bocian
być blat – milczeć (ros.) ?
Cytat:
C
cent – pieniądz
cepaka – cham
chabal – adorator
chabanina – mięso
chabazie – kwiaty, bukiet
chabaż – zielsko, chwasty
chablina – flaczaste mięso
chajder – cheder
chałupa – (w znaczeniu: mieszkanie, dom)
chamać, szamać – jeść
chapnąć – chwycić
charkać się – kłócić się
chatrak – konfident
chatranka – obława policyjna
chira – wódka
chirny – pijany
chirus – pijak
chirzyć – pić wódkę
chyćkać – kołysać
chyra – kołtun
ciuchrać – grać na instrumencie
ciumać – całować się
cwajer – dwója (ocena szkolna)
cwajkiepełe – mądry człowiek (jid. kiepełe – głowa)
cwancyger – moneta dwudziestohalerzowa
cwikier – okulary
cyferblat – twarz (niem Zifferblatt)
cymbergaj – gra szkolna
cymes – coś bardzo dobrego lub smacznego (jid.)
cyngiel – dwója (ocena szkolna)
czerepacha – mętny typ
czuchrać się – czochrać się
czuć – słyszeć
Ć
ćmaga – wódka
ćmakać – mlaskać
ćmić – kłamać
ćmok – cham
D
debra – wertepy (jid.?)
dętek – melonik
doobkoła – dookoła
drancie – stara odzież
dranciny – lichy, zły
drapak – zmywak do naczyń
drymbajło – stary grat
drypcia – stara kobieta
duć – dmuchać
durch, durś – na wylot
durszlak – cedzak
dziakować – dawać pieniądze
dziamdziać – jeść powoli
dziaukać – pyskować
dziunia – dziewczyna
Cytat:
Lwów, ul. Krakowska
F
facka – uderzenie, zwłaszcza w nos
fafrać – bełkotać
fafulasty – podtuczony
fafuły – pełne policzki
falować – iść
famuła – rodzina
fana – chorągiew
farfocle – strzępy, drobiny
fasować – dostać coś, załatwić coś sobie
fecy – onuce, skarpety
fertig – gotowe (niem.)
fifak – człowiek sprytny
fisy – nogi (niem. Fuess)
folga – odwilż
forant – na wszelki wypadek
forikować – atakować
forteklapa – fortepian
front – pierwsze miejsce
frygać – jeść
funiasty – nadęty
funio – zarozumialec
furdygarnia – więzienie
furkać – dmuchać
furt – wciąż
fyrniak – perkaty nos
G
galanty – elegancki
garkotłuk – gosposia
gibirować się – należeć się
gielajza – kufel (niem.)
gieltować się – wynosić się ponad innych
glans – połysk
głuchman – głuchy
gnieciuch – ciasto drożdżowe
gnot – dziecko
gnypek – tępy nóż (niem.)
gongil – katar, wydzielina z nosa
graba – ręka
grajcar – pieniądz (aus.)
grajfnąć – ukraść (niem.)
gudz – węzeł sznurowadła
gufrować – marszczyć
gwer – karabin (niem. Gewehr – broń)
Cytat:
H
haczyk – pogrzebacz
hadiuga – złośliwiec
hadra – kłótliwa baba
hajcer – palacz (pomocnik maszynisty)
hajcownia – parowóz
hajda – wynocha! won!
hajdać się – kołysać się
hajtać się – brać ślub
hajti – spacer (ukr.)
halaburda, hałaburda – awantura
halastra, hałastra – zbieranina
halba, halbka – kufel (niem.)
haltować – zatrzymać (niem. halt! – stój!)
halukać – krzyczeć na kogoś
Haman – brutal (hebr.)
handełes – handlarz (jid., pogardliwie)
handryczyć się – sprzeczać się, przekomarzać
hara – wódka
harap – pas
haratać się – bić się
harbuz – dynia
hardyga – stary dom
harmadla – szpilka do włosów
harmider – zgiełk
hawira – dom, mieszkanie
hebes – głupiec (jid.)
hebra – zbieranina
hepać – karcić
hołodryga – oberwaniec
horpyna – ogromna kobieta
hreczka – gryka, kasza gryczana (ukr.)
hrunio – gbur
hryć – głupiec
hrymać – mocno uderzać
hulać – chodzić, łazić
hurgotać – stukać
hyckać – skakać
J
jadaczka – gęba
jojkać, jojczyć – narzekać (ros.)
juchcić – kraść
juszka – rzadka zupa (staropol.)
K
kutia – pszenica z makiem i bakaliami (lit.)
kaban – wieprz
kacap – głupiec
kacaraba – kot
kaczać się – toczyć się
kaczan – głąb kapusty (rum.)
kalamacja – zamieszanie
kalapitra – głowa
kałabania – kałuża
kałakunio – tępak
kałapućkać – mieszać
kaparzyć – źle robić
kapcan – człowiek do niczego
kapcylinder – kapelusz
kapeluch – kapelusz
karaba – kot
karmenadel – kotlet
katulać – toczyć coś okrągłego
kibelek – garnuszek (niem.)
kidać – rzucać
kiel – kapusta włoska (wł.)
kiepełe – głowa (jid.)
kikać – patrzeć
kimać – spać
kindrus – łobuziak, urwis (niem.)
kinol – nos
kireja – płaszcz
kirzyć – pić
kitka – kotek
klapać – trzepać
klempa – zła kobieta
kłapaczka – usta
kławaki – zęby
knajać – jechać, biec, łazić
kociuba – szufla, przyrząd do wygarniania węgla z pieca
kociurbaty – małego wzrostu
kocmołuch – brudas
kojdym – odważny (jid.)
kolegówna– koleżanka
kolędować – wydziwiać
kołotuszka – przyrząd do duszenia ziemniaków
kołtunić się – żenić się
kopystka, kopyść – drewniana łyżka
koromesło – nosidło na wodę (ukr.)
kostorbaty – o nierównej powierzchni
kostumacha – wielka kość
krawczyni – krawcowa
kręcić gitarę – fantazjować
krys – kapelusz lub inne nakrycie głowy (ros. [krysa:] – dach)
krzyżbanty – krzyże
kucza – mały ciemny pokój
kuczki – żydowskie święto
kula – noga
kumać – rozumieć
kustumachi – kości
kutać – zwijać
kwargiel – serek wiejski
Cytat:
Lwów, ul. Akademicka
L
leberka – wątróbka (niem.)
lichtarnia – latarnia
linewka – cienka linka
litosierdzie – miłosierdzie (cze.)
lola – dziewczyna
luftować – wietrzyć (niem.)
Ł
łaba – łapa
łabaty – niezgrabny
łabudać się – krzątać się
łachować się – wyśmiewać kogoś
łandyga – wysoka dziewczyna
łepeta, łepetyna – głowa
łukawy – chciwy
łyska – błyska
łyta – człowiek bogaty
M
maćkać – babrać się
maćko – brzuch
magulać – bić
magulanka – bójka
makagigi – słodycze (pers.)
makitra – makutra (ukr.) lub głowa
makohon – makutra (ukr.)
makówka – głowa
małanka – młoda dziewczyna
małpiszon – małpa (także w przenośni)
mamcia – miła starsza pani
manele – drobiazgi (jid.)
mantel – płaszcz
mantyłepa – wstrętna małpa
masny – tłusty (cze.)
maścić – bić
mazak – twarz
mazepa – brzydka kobieta
mecyje – specjał (jid.)
megać – uciekać
mentykaptus – pomyleniec (łac.)
meszty – półbuty damskie, kapcie (ros.)
miglanc – spryciarz
mikrus – malec
miszkulancja – mieszanina
miszunk – bójka (niem.)
mogiłki – cmentarz
moniak – drobny pieniądz, moneta
mordownia – knajpa
motorowy – motorniczy
mudio – mruk
mulik – murarz
murga – cham
murmyło – ponurak
mykiecić – mylić
myszygine, myszigene – wariat (jid.)
mytka – szmata, plotkara (jid.)
Cytat:
Lwów obchodzi urodziny Króla Jana
N
na blank – bez płaszcza
na chal pal – w pośpiechu
na links – na gapę (niem. Links – lewo)
nachapać – nagromadzić
nadać się – przydać się
najsampierw – najsamprzód
nakaslik, nakastlik – szafka nocna
naobkoło – na około
narandza – pomarancza
niezdały – do niczego
niuńka – bezradny
nykać – szukać
O
oberchabka – łapówka
odfastrygować się – odczepić się
odknajać się – odczepić się
oględnoć – obejrzeć
P
pacałycha – zabawa
pacan – głupiec (ros.)
pachniarz – nos
pacię – prosiak
paciuk – świnia
packa – uderzenie
pała – głowa
pampuch – pączek
panowla! – zawołanie na kolegów, odpowiednik panowie!
papendekiel – tektura
parkan – kołnierzyk
paszcza – usta
paszczękować – dużo mówić
pedały – nogi
pełechaty – długowłosy
pełechy – długie włosy
perekicki – wywracanie koziołka (ukr.)
perekińczyk – zdrajca(ukr.)
perepałki – utarczki (ukr.)
pieszki – pieszo
pikuleta – buty
pinda – niedorosła dziewczyna (hebr.)
pipczyć – naciskać
pitolko – mało poważny
pluskwa – zwada
pod chajrem – pod słowem honoru
podfruwajka – podlotek
podlizajło – lizus
pokiwany – oszukany
poligutko – powolutku
polikier – policjant
pomieszkanie – mieszkanie
potyrajko – ten, którego się poniewiera
potyrcze – pamietło
prażyć – gotować
proch – kurz
prynuka – zachęta (ukr.)
przerastały – przerośnięty
przyjaciółka – agrafka
przyklajstrować – przylepić
przylipka – kromka chleba
przyszpilić – przypiąć
przywabliwy – atrakcyjny, przystojny
putnia – wiadro
pyćkać – źle pracować
pyłychi – włosy
pypka – smoczek
Cytat:
Krajowa Wystawa Wyrobów w Pałacu Sztuki - 1908 rok,Park Stryjski
R
raderka – gumka do wycierania (od nazwy firmy)
ragóżka – wycieraczka
rajdać – długo rozmawiać
rańsze – wcześniej
rapaty – szorstki
rączka – pióro (ros. [ruchka] – pióro
recht – racja (niem.)
rejwach – rozgardiasz
rikcug – odwrót (niem.)
rozduć – rozdmuchać
rukzak – plecak
rura – piekarnik, piec, zob. bratrura
rychać – kaszleć
rychtować – przygotować (niem. Richtung – porządek, ułożenie, kierunek)
ryćkać – kopać
ryło – twarz
rymunda – zła kobieta
rynka – płaski lub niski garnek
rynwa – rynna
rypać się – tłuc się
S
sałamacha – mieszanina
serdeczny – potężny
setny – duży
sicz – sitwa, grupa
sinka – niebieska farba
skałka – drobne drewienko, drzazga
skikać – skakać (ukr.)
skiła – pies
skisły – skwaśniały
słychać – czuć zapachy
smarowóz – brudas
smytrać – kraść
sobaczyć – wyzywać
specyfinder – spryciarz
spuchlak – grubas
stopka – bezpiecznik
strachoput – wystraszony
studzinina – galareta z nóżek
sumer – chleb
syromudry – przemądrzały (ukr.)
szac – piękny (jid.)
szałaputa – bezmyślny
szantrapa – niechlujna kobieta
szapoklak – kapelusz (fr.)
szczeznąć – zgubić się
szczypka – drewno na rozpałki
szepetlawy – sepleniący
szkira – dziewczyna
szkut – malec
szkwarki – skwarki
szlaban – ława do spania
szmondzia – niechlujna kobieta
szmulać – chodzić
szmulać – chodzić, łazić
sznadaławy – zabiedzony
szóstak – 10 groszy
szpacirgang – spacer
szpanegla – pinezki
szpanegli – pinezki
szpanować – naciągać
szparować – oszczędzać (niem. sparen)
szperka – słonina
szpilać – grać (niem. spielen)
szponder – boczek
szportać – grzebać
szprechać – mówić (niem.)
szpicyfinder – spryciarz (o dziecku)
szpurnąć – rzucić
szpurt – szybki bieg
szragi, szaragi – wieszak
szrajbować – pisać (niem. schreiben)
sztajfować – krochmalić
sztajgować – biegać (niem. Steigen)
sztajgować – iść szybko (niem.)
sztajuwany – krochmalony
sztangil, sztangiel – rodzaj ciasta, zakąski
sztaniety – spodnie (ukr.)
sztany – spodnie (ros.)
sztraflik – pasek, rzemień
szturkać – trącać
szturpak – niedorozwinięty
sztyblet, sztybulet – półbut na gumkę
sztylać – kuleć
sztymować – zgadzać się
szuber – zasuwa do komina
szwarc – pasta do butów
szwendać się – chodzić tu i tam
szwicować – ciężko pracować
szwimki – kąpielówki (niem. schwimmen)
szwydryga – szewc
szypytlawy – sepleniący
Ś
ścierka – ladacznica
śledź – krawat
ślipundyr – niespostrzegawczy
śloza – łezka
śmierdziuch – smarkacz
świcić – bić
świrk, świrek – chory umysłowo
świrkować – wariować
Cytat:
Handel wina
T
takoj – jednak (ukr.)
tałapać się – pluskać się
tamowaty – małomówny
tarabanić się – iść ciężko
tarko – tarka
taskać – nieść
tatko – tato
telepać się – trząść się
tłuk – służąca
tłumić się – tłuc się
troczek – tasiemka
trymbulka – szczypiorek
trymudka – komoda
trymutka – szafa trzydrzwiowa z lustrem
tryndać się – przenosić się
tryngeld – napiwek (niem. trinken – pić i geld – pieniądze))
tumanić – okłamywać
turbować się – martwić się
turgać, targać – dźwigać
tycować – żartować
tyrpać – potrząsać
U
uncy – onuce
W
wacha – warta
wander – wędrówka
wańtuch – brzuch
waserwaga – poziomnica (niem.)
waserycia – woda
wazonek – doniczka
wciągle – wciąż, ciągle
wcinać – jeść
wensa – wąsy
wereta – płótno
winkiel, winkil – narożnik, róg
wprzódy – naprzód
wszystka – zaszewka
wtrajać – jeść dużo
w te i we wte – tam i z powrotem
wtryniać komu co – zmuszać kogoś do przyjęcia czegoś
wyginiasty – zgrabny
wyrywać – uciekać
Z
za drągiem – za rogatką, szlabanem
za frajer – za darmo
za pod kolki – pod rękę
za pod paszki – pod pachę
zabezdurno – za darmo (ros.)
zabudźko – zapominalski
zachamanić – ukraść
zadekować – skryć się
zagudzać – zaplątać
zahałom – razem (ukr.)
zahumenie – przedmieście
zaiwaniać – kraść
zakim – za nim
zakryszka – włoszczyzna
zalewajko – kłamczuch
zamalować – uderzyć
zaprażka – zasmażka
zapychać – iść, jechać
zarękawek – mufka
zaszpilić – zapiąć
zaszportnąć – potknąć
zawałoka – przybłęda
zawdy – zawsze (staropol.)
zaziapać – zarzucić urok
zdybać kogo – znaleźć
zdybać się – spotkać się
zelepuchy – niedojrzałe owoce
zerkało – lustro (ukr.)
zicher – na pewno (niem.)
ziorać – patrzeć
zirkowaty – zezowaty
znać – widzieć
zolić – bić
zwurdzić się – skwaśnieć
Na podstawie:
Zofia Kurzowa, Polszczyzna Lwowa i Kresów Południowo–Wschodnich do 1939 roku
Ryszard Ruszel, Wesoła gwara lwowska
Cytat:
.
Makabunda - Makabunda
(…)
„Batiary” to dzieci so lwoskij ulicy,
Wysoły, z fasonym, skory du kantania;
Na takich dzie indzij mówiu: ulicznicy,
Co ni wytrzymuji jednak purównania.
„Makabunda” – batiar, co włóczyć si lubi
I co lubi tagży pchać si w awantury;
„Kindyr” – zabijaka, co gu czenstu gubi,
Nu, bu trafia prendku za „Brygidyk” mury.
Batiary trzymaju swój fasun chojracki,
Chto im wlizi w drogi, tegu fest „kantaju”
(Czyli mocnu biju), abu „daju facki”,
A jeszczy inaczyj – „pu krzyżbantach daju”.
(…)
[Witold Szolginia – fragment wiersza „O, lwoski bałaku…” ze zbioru „Krajubrazy syrdeczny”]
Właśnie ten fragment wiersza „O, lwoski bałaku…”, mówiący o batiarach, stał się w 2012 roku słowami piosenki „Makabunda”. Wykonuje ją Brotiar Stanisławski (Wojciech Brodi Turbiarz) z zespołem Makabunda. Wykorzystał on wcześniejszą wersję wiersza (z 1991 roku), w której zwrotka będąca teraz refrenem piosenki brzmiała następująco:
„Makabunda” – batiar, co włóczyć si lubi
I co lubi tagży pchać si w awantury;
Czasym to łachmaniarz, co swy portki gubi,
W chtórych samy łaty, abu samy dziury.
Piosenka znalazła się na płycie Makabundy „Dla pani wszystko”; wydanej w 2013 r.
A wiersz „O, lwoski bałaku…” w całości można znaleźć we wznowionym niedawno tomie 4 „Tamtego Lwowa” Witolda Szolgini – „My. Lwowianie”.
https://www.youtube.com/watch?v=72WTszKMarM
.
Cytat:
Defilada we Lwowie przed pomnikiem Adama Mickiewicza, rok prawdopodobnie 1925....
Cytat:
Bank Lwowski
.
fora.pl
- załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by
phpBB
© 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin