Sokal - historia i dzień dzisiejszy miasta i rejonu

Sokal

Nazwa: Republika Ukrainy - Ukrainskaia Respublika (Ukrajina)
Stolica: Kijów - Kiiv
Główne miasta: Charków, Donieck, Dnietropietrowsk, Lwów, Odessa
Obszar: 603 700 km kw.
Ludność: 46,7 mln

jest krajem, który oczarowuje na równi urodą krajobrazu, jak i prostotą, serdecznością jego współczesnych mieszkańców. Trzeba się tylko chcieć w ten kraj zagłębić. Ukraina zachodnia to przewodnik po pamiątkach pozostałych po wiekach wspólnego sąsiedztwa Polaków, Rusinów, Żydów, Ormian i innych nacji. To kraj, który właśnie otrząsa się z minionej epoki radzieckiego gospodarowania.

O Ukrainie napisano mnóstwo książek, jednak tylko dzięki podróży do tych miejsc, które tworzą kresową legendę, można tak naprawdę poznać i zgłębić ten kraj. Istota mitu rubieży Rzeczypospolitej tkwi m.in. w zabytkach, które pozostały po konglomeracie etnicznym obecnym na tych obszarach przed tragicznymi zmianami, jakie zafundował naszej części Europy towarzysz Stalin. Mieszanka kultur, języków i wyznań do dziś ożywia tę ziemię i fascynuje. Czytanie różnojęzycznych inskrypcji, odkrywanie zapomnianych miejsc, kościołów zamienionych na cerkwie, synagog obróconych w magazyny, ruin zamków i pałaców pośród malowniczych pól ukraińskich to niezapomniane przeżycia jakże odmienne od zwyczajnych wczasów w nadmorskich kurortach Europy Zachodniej.

Ukraina jest państwem położonym w Europie Wschodniej. Graniczy od północy z Białorusią, od zachodu z Polską, Słowacją i Węgrami, od południa z Rumunią i Mołdawią oraz Morzem Czarnym, od wschodu zaś z Rosją. Ukraina uzyskała niepodległość w 1991 po rozpadzie ZSRR.
Ukraina w naszych wyobrażeniach to kraj niemal dziewiczej przyrody, osławionych stepów, rozległych przestrzeni, żyznych czarnoziemów - kraj mlekiem i miodem płynący. Niestety nie jest to prawdziwe wyobrażenie.Naturalna roślinność Ukrainy, zwłaszcza stepowa, na wielkich obszarach ustąpiła miejsca uprawom rolnym. Nie zmienia to jednak faktu, że podróż do tego kraju dostarczy nam wiele niezapomianych przeżyć.

Geografia

Przeważająca część Ukrainy leży na Nizinie Wschodnioeuropejskiej. Na południowym zachodzie znajduje się bardzo rozległa Wyżyna Wołyńsko-Podolska ciągnąca się do doliny Dniestru, natomiast na północ od wyżyny leżą piaszczyste i bagniste równiny Polesia. Jedynie na zachodzie - Karpaty, najwyższy szczyt Ukrainy Howerla 2061 m n.p.m. w paśmie Czarnohory - oraz na Półwyspie Krymskim (wysokość do 1545 m n.p.m.) znajdują się góry. Część południowa to w przeważającej mierze wybrzeże Morza Czarnego. KlimatKontynentalny umiarkowany. Niezbyt gorące lata oraz chłodne zimy (w głębi i na wschodzie kraju tempertura dochodzi w styczniu do -40 st.). Na południu zdecydowanie mniej opadów niż na zachodzie i północy. Wybrzeże Morza Czarnego cieplejsze, o klimacie śródziemnomorskim.

Przyroda

Karpaty mają bogatą florę (wszystkie piętra roślinności) i faunę. Większość stepów nizin ukraińskich została przekształcona w tereny rolnicze. Północna i zachodnia część kraju leży w strefie lasów liściastych. Największe bagna znajdują się na Polesiu, miejscami zabagnienie wynosi 20-30% terenu. Torfowiska występują w dolinach Desny, Dniepru i Dniestru. Na Krymie można spotkać roślinność typu śródziemnomorskiego.

Karpaty ukraińskie są stosunkowo mało zniszczone, zwłaszcza dotyczy to Gorganów, najpierw terenu łowieckiego biskupów lwowskich, a nastepnie I sekretarzy partii komunistycznej. W górnych piętrach pokryte są one połupanymi płytami kamiennymi, powstałymi w wyniku erozji. Kamienie te (gorgan) dały nazwę górom. Inna ich nazwa to arszyca pochodząca od jednego z pasm Gorganów (dawniej odnosiła się ona do całego masywu). W górach tych porośniętych gęstym lasem żyje stosunkowo wiele dużych drapieżników: wilków, rysi i niedźwiedzi. Gorgany nie posiadają praktycznie infrastruktury turystycznej

Czarnohora - Pasmo położone na wschód od Gorganów, o podobnym charakterze, lecz bardziej zmienione przez człowieka. Posiada sieć schronisk, więc jest częściej odwiedzane przez turystów. Ciekawostką są ruiny zbudowanego tuż przed wojną obserwatorium astronomicznego na szczycie Popa Iwana.

Podole - Region nizinny nad Dniestrem pokryty niegdyś stepem. Obecnie w większości użytkowany rolniczo. Zasadniczo płaski teren jest przecięty licznymi, niesłychanie kręto meandrującymi rzekami, z Dniestrem na czele. Ich mniejsze dopływy wycinają w miękkim podłożu głębokie jary o stromych brzegach

Bukowina - Obszar na terenie Ukrainy i Rumunii leżący pomiędzy Karpatami i Dniestrem. Charakterystyczny krajobraz ukraińskiej Bukowiny to pokryte lasem wzniesienia dochodzące do 537 m n.p.m. Lecz najistotniejszą cechą tego regionu to zróżnicowanie etniczne. Żyją tu Ukraińcy, Rumuni, Polacy, Żydzi, Niemcy, Ormianie i Lipowani, co również odzwierciedla architektura (obok cerkwii stoi kościół katolicki, a za nim synagoga i świątynia grekokatolicka

Gula · Gość

TAM JEST STRASZNIE!

Widzialam te roczne i 2-letnie auta pedzące ile fabryka dała po dziurawych niby-jezdniach, tych cwaniaków wyrastajacych z dzikiej demokracji- teraz jest u nich ten okres, te ciemne typy w kazdym zaułku!
Pisze o ludziach w chałupach przy drogach, o staruszkach prubujących sprzedać wiaderko ziemniaków i zamknietych w ciemnych obdrapanych blokach, o tych Polakach ,których kiedys skazano na zycie w tym strasznym kraju! Ukraine widzialam nie tylko w milych karpackich wioskach, ale i w miastacch po Kijów i Krym i nie podrużując wygodnym pociagiem- a wśród nich: autami i autobusami. Naprawde-

ZA NIC I NiGDY TAM!

Video-Lux

Video-Lux

Ela · Gość

Lwów-Kijów-Dnietropietrowsk-Charków-Odessa-Krym
magia miejsc, magia ludzi
wszędzie wrzucałam kopiejki do fontann żeby wrócić
chcę wrócić

WK · Gość

Rzeczpospolita:
Prawdę o UPA próbuję przekazać pewnym środowiskom w Polsce. Gdy mówimy o tej części historii, dotyczącej działalności UPA, nie wyodrębniamy jej konfliktu z Polakami. Nie o tym chcemy mówić. Jesteśmy gotowi schylić głowy i powiedzieć: "wybaczcie raz jeszcze za ten epizod przeszłości w obustronnych stosunkach". Koncentrujemy się natomiast na roli tego ruchu w procesie wyzwolenia narodowego. To nie jest polityka przeciwko Polsce - oświadcza prezydent Ukrainy Wiktor Juszczenko w wywiadzie udzielonym gazecie.

@@@@@@@@@@@@@

Edward Abramowski · Gość

" Część b. Rzeczypospolitej, którą nazywamy Rusią, składa się z trzech prowincji: Wołyń, Podole i Ukraina (czyli gub. Kijowska). Prowincje te zamieszkuje ludność rusińska (inaczej „Ukraińcy”), wynosząca około 7 milionów, i ludność polska – wynosząca 800 tysięcy. I tutaj także rozsiedlenie ludu polskiego jest niejednakowe. Są okolice na Podolu i Wołyniu, gdzie wsi polskich i zaścianków szlacheckich jest bardzo gęsto; w innych zaś miejscowościach, szczególnie w Kijowskiej guberni, jest ich mało, a ludność polska skupia się głównie w miastach, po dworach i w osadach fabrycznych. O Rusinach jednak można powiedzieć to samo, co o Białorusinach, że w znacznej części są oni pochodzenia polskiego, jako potomkowie dawnych przybyszów z Małopolski i Mazowsza, którzy całymi tysiącami zasiedlali w dawnych wiekach puste w owe czasy stepy i lasy Ukrainy, Wołynia i Podola. Cała szlachta tameczna, zarówno właściciele dużych majątków, jak i szlachta zagonowa, jak była tak i pozostała polską i katolicką. Włościanie natomiast zatracali powoli język ojczysty i przyjmowali miejscowe narzecza. Język, którym mówi ludność rusińska, tzn. język ukraiński, jest jednak bardzo podobny do polskiego, a większość słów jest jednakowych, tylko że wymawianych cokolwiek inaczej (np. chleb – chlib, dziewczyna – diwczyna, stół – stił, dzbanek – zbanok, pieśń – piśń itd.). Toteż Polak z Rusinem może porozumiewać się zupełnie swobodnie, gdy tylko przyzwyczai się do jego sposobu wymawiania. Lud rusiński różni się od polskiego głównie religią, gdyż jest prawosławny, z wyjątkiem Galicji Wschodniej, gdzie wyznaje religię katolicką obrządku unickiego. Poza tym ani w typie twarzy, ani w obyczajach, nie znajdziemy żadnych większych różnic. Między chłopami rusińskimi spotyka się mnóstwo nazwisk czysto polskich, jak również spotyka się na Rusi nazwy miejscowości i wsi o brzmieniu polskim, a nawet te same nazwy, co spotykają się na Mazowszu, w Małopolsce i Wielkopolsce, co dowodzi, że ludność, która te wsie zakładała pochodziła z prowincji czysto polskich. Dość zresztą przypatrzeć się chłopom z Wołynia i Podola, przysłuchać się ich mowie, pieśniom i podaniom, aby przekonać się, że są to potomkowie tego samego ludu, co Mazurzy, Kujawiacy itd.; przez małżeństwa z Rusinami, przez zamieszkiwanie od wieków Rusi, zatracili oni język ojczysty, tym bardziej, że za czasów Rzeczypospolitej język polski nie miał żadnych przywilejów, tak że nawet kodeks prawny litewski wydawano w dawnym języku białorusko-rusińskim.

Jak mamy zatem zapatrywać się na te dwa ludy – Białorusinów i Ukraińców (czyli Rusinów) które razem z nami zamieszkują wschodnie prowincje b. Rzeczypospolitej – Litwę, Wołyń, Podole i Ukrainę? Nie są to ludy nam obce; z pochodzenia, z mowy, z przeszłości wspólnie przeżytej, z ziemi wspólnie zamieszkiwanej są nam bratnimi ludami, mają z nami tę samą Ojczyznę, tę samą przyszłość. Ludy zamieszkujące Francję albo Niemcy różnią się między sobą znacznie więcej mową, pochodzeniem, obyczajami, aniżeli Polacy, Białorusini i Ukraińcy, a pomimo tego uważają się za jeden naród francuski lub niemiecki. Tak samo też było za czasów Rzeczypospolitej: Litwin i Rusin, tak samo jak Mazur lub Wielkopolanin uważali się za jeden naród polski; Rzeczpospolita była polsko-rusko-litewską i w herbie swoim obok Orła Białego miała Pogoń litewską i Archanioła Ukrainy. Naród polski składał się zawsze z tych trzech ludów: polskiego, litewskiego (do którego zaliczano Żmudzinów mówiących po litewsku i Białorusinów mówiących po białorusku) i ukraińskiego (czyli rusińskiego). Związek tych ludów, jak wiemy z historii, powstał nie drogą podbojów, ale drogą dobrowolnego połączenia się i stopniowego, przez wieki całe odbywającego się, spokrewniania się i przesiedlania. Nie było to dzieło gwałtu i przemocy, lecz zlewanie się przyrodzone ludów zamieszkujących obok siebie, mających wspólne pochodzenie, wspólne interesy i wspólne ziemie. A co Bóg złączył, tego nic rozłączyć nie może. "

Edward Abramowski