Sokal - historia i dzień dzisiejszy miasta i rejonu

hagart

Przemilczane zbrodnie.
Żydzi i Polacy na Kresach w latach 1939-1941

autor: Jerzy Robert Nowak
cena: 23.00 zł
wyd. von borowiecky, 1999
ss. 251, format A5, miękka oprawa
ISBN 83-87689-15-7
tytuł czasowo niedostępny

„Moja książka pokazuje w oparciu o różnorodne zachowane materiały źródłowe i opracowania, w tym także o liczne świadectwa żydowskie, gorzką prawdę o haniebnej antypolskiej kolaboracji z Sowietami wielkiej części Żydów polskich na byłych kresach wschodnich II Rzeczypospolitej w latach 1939–1941.

Prawdę o udziale licznych zbolszewizowanych Żydów w antypolskiej dywersji zbrojnej we wrześniu 1939 r., o wyłapywaniu i denuncjowaniu Polaków, o jakże częstych przypadkach poniżania Polaków i polskości, niszczeniu polskich symbolów narodowych lub religijnych, o współdziałaniu w deportowaniu wielkiej rzeszy Polaków do Kazachstanu czy na Syberię.

O nierzadkich niestety przykładach udziału zbolszewizowanych Żydów w mordowaniu Polaków. O tym, że konspiracja polska była dużo skuteczniej zwalczana w zaborze sowieckim niż w niemieckim, głównie «dzięki» «pracowitym» antypolskim Żydom-donosicielom” (prof. Jerzy R. Nowak)

hagart

Stanisław Jastrzębski
Kresy Wschodnie we krwi. Rzecz o polskiej samoobronie
cena: 22.00 zł
wyd. Nortom, 2001
ss. 174, format A5, miękka oprawa
ISBN 83-85829-73-3
tytuł czasowo niedostępny

Kresy wschodnie we krwi Stanisława Jastrzębskiego to bardzo cenna, pionierska praca, członka Istriebitielnych Batalionów Samoobrony Polaków – uczestnika walk na Kresach wschodnich Rzeczypospolitej w okresie II wojny światowej oraz po jej zakończeniu. Udział młodocianych Polaków, niemal dzieci, w Samoobronie w ramach Istriebitielnych Batalionów, to chlubna i prawie dotąd nieznana karta Orląt Kresowych, które walczyły z bandami UPA.

Utworzenie tych oddziałów w tamtych warunkach było koniecznością, aby powstrzymać dalsze ludobójstwo, którego dopuszczali się nacjonaliści spod znaku OUN-UPA. W tej walce Orlęta Kresowe zapisały bohaterska kartę w historii Kresów, wykazując dużą determinację i odwagę w obronie bezbronnej ludności cywilnej. Swoją postawą nawiązywali do pięknej tradycji Orląt Lwowskich. Dużą wartość mają dokumentalne relacje kilkunastoletnich chłopców, niemal dzieci, na temat walk z bezwzględnymi bandami UPA.

Ci chłopcy swoją bohaterską postawą wykazali bardzo głębokie umiłowanie Ojczyzny. Ten mało znany, ale jakże ważny epizod historii na Kresach, w wyniku którego uratowano życie tysiącom Polaków od okrutnej śmierci, zasługuje na uznanie i pamięć, i powinien służyć kolejnym pokoleniom Polaków jako dobry wzór w edukacji patriotycznej.

hagart

Aleksander Korman
Stosunek UPA do Polaków na ziemiach południowo-wschodnich II Rzeczypospolitej
cena: 24.00 zł
wyd. Nortom, 2002
ss. 166, format A5, miękka oprawa
ISBN 83-85829-34-2

Praca dr. Aleksandra Kormana wnosi nową wiedzę na temat stosunku UPA do Polaków na Ziemiach Południowo-Wschodnich II Rzeczpospolitej. Autor w kontekście historycznym ukazał stosunek nacjonalistów ukraińskich do ludności polskiej na Kresach, ze szczególnym uwzględnieniem okresu II wojny światowej. Udokumentowane zostały zbrodnie UPA na Polakach, m.in. opisano ponad trzysta sposobów tortur i zadawania śmierci ofiarom. Tę bardzo cenną publikację uzupełniają wstrząsające zdjęcia dokumentalne ilustrujące sposób zadawania tortur.

hagart

Wiktor Poliszczuk
Fałszowanie historii najnowszej Ukrainy.
Wołyń – 1943 i jego znaczenie
cena: 8.00 zł
wyd. Mideo, 1999
ss. 80, format A5, miękka oprawa
ISBN 83-908477-3-6

Wiktor Poliszczuk to jeden z nielicznych niestety uczciwych historyków ukraińskich, którzy nie tylko nie zakłamują ludobójstwa dokonywanego na Polakach przez bandy OUN-UPA w czasie II wojny światowej, ale także je opisują i dokumentują. Poliszczuk podkreśla również, że za te okropne zbrodnie nie można jednak obarczać odpowiedzialnością całego narodu ukraińskiego. – W Fałszowaniu historii...

Autor krytykuje przeinaczanie dziejów nacjonalizmu ukraińskiego i wybielanie ukraińskich formacji zbrojnych przez działających na Zachodzie historyków ukraińskich.

hagart

(praca zbiorowa)
Kresy wschodnie we krwi polskiej tonące
cena: 22.00 zł
wyd. Ośrodek Pojednania Polsko-Ukraińskiego w Chicago, 2003
ss. 98, format A5, miękka oprawa
ISBN 83-908523-0-6

Książka poświęcona zbrodniczej działalności Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów w latach 1939–1947 na Kresach Wschodnich oraz o odradzaniu się ideologii nacjonalistycznej w niepodległej Ukrainie. Autorzy z niepokojem zwracają również uwagę na tryumfy ukraińskiej nacjonalistycznej działalności w Polsce, czego wyrazem było m. in. przyznanie przez Prezydenta RP Orderu Orła Białego znanemu polakożercy Bohdanowi Osadczukowi oraz potępienie przez Senat RP akcji „Wisła”.

hagart

Edward Prus
Holocaust po banderowsku
cena: 20.00 zł
wyd. Nortom, 2001
ss. 249, format A5, miękka oprawa
ISBN 83-85829-18-0

Pionierska praca prof. Edwarda Prusa o martyrologii Żydów i Polaków w okresie II wojny światowej na kresach wschodnich Rzeczpospolitej. Na skutek współpracy hitlerowców i nacjonalistów ukraińskich spod znaku OUN-UPA, w latach 1941-1945 zamordowanych zostało ponad półtora miliona obywateli polskich, z tego większość stanowili Żydzi.

hagart

ks. Józef Wołczański
Eksterminacja Narodu Polskiego i Kościoła rzymskokatolickiego przez ukraińskich nacjonalistów w Małopolsce Wschodniej w latach 1939–1945
cena: 80.00 zł
wyd. inne, 2005
ss. 590 (w tym 19 il.) + mapy, format 17 x 24 cm, twarda oprawa
ISBN 83-916412-2-8
tytuł czasowo niedostępny

Prezentowane tu źródła przynoszą rzetelną porcję materiału historycznego, zredagowanego przez bezpośrednich lub pośrednich świadków. Informują one o szerokiej gamie problemów związanych z represjami ukraińskich nacjonalistów: denuncjowania Polaków przed niemieckimi władzami okupacyjnymi, fałszywych oskarżeniach o współpracę z władzami sowieckimi, szykanach względem osób duchownych i świeckich z tytułu ich przynależności do Kościoła rzymskokatolickiego i polskiego narodu, dewastacjach zabudowań wiejskich oraz obiektów sakralnych i wreszcie zbrojnych napadach połączonych z masowymi mordami polskiej społeczności. (ze Wstępu) – Materiały źródłowe, cz. I

Bond

Video-Lux

Rizun · Gość

Wywiad z prof. Wiktorem Poliszczukiem

Pan Profesor jest Ukraińcem. Jak to się stało, że wbrew ogromnej większości historyków ukraińskich, wbrew dużej części historyków polskich, wreszcie wbrew oficjalnej propagandzie, wybrał Pan drogę prawdy ?

Decydującym momentem była moralność. Po ujawnieniu zbrodni OUN-UPA powiedziałem sobie, że nie mógłbym umrzeć spokojnie, gdybym nie powiedział ludziom prawdy. Moja w tym względzie postawa jest postawą humanisty i chrześcijanina.

Podaje się różne liczby pomordowanych Polaków. Na jaką liczbę, według obecnego stanu wiedzy, szacuje Pan Profesor polskie ofiary na całym terenie działania szowinistów ukraińskich w okresie 1939 – 47 ?

Według moich ustaleń, na samym tylko Wołyniu i w Halicji (woj. lwowskie, tarnopolskie i stanisławowskie), w latach 1943-44 z rąk struktur OUN Bandery zginęło, co najmniej, 120 tys. bezbronnej ludności polskiej. Wskazać przy tym należy, że w latach 1941-50 na tym samym terenie z rąk banderowskich zginęło śmiercią męczeńską, co najmniej, 80 tys. cywilnej ludności ukraińskiej.

Ukraińscy i polscy poplecznicy szowinistów podają liczbę 15 – 20 tysięcy ukraińskich ofiar rzekomych polskich akcji odwetowych, nie mówiąc nic o Ukraińcach pomordowanych przez szowinistów za obronę Polaków i za niechęć do UPA. Jak jest ocena Pana Profesora ?

Według moich ocen z rąk polskich na Wołyniu w roku 1943 mogło paść nie więcej jak 800 osób, zaś w Halicji w 1944 r. Nie więcej jak 2 tys. osób. Wśród nich byli należący do struktur bojówkarze i tylko bardzo niewielka ilość faktycznych, a więc niewinnych ofiar. Dotychczas nie jest zbadana przez naukę liczba tych Ukraińców, którzy zginęli z rąk banderowskich za udzielanie ludności polskiej pomocy.

Dla nas, jako katolików, dramatem jest fakt podżegania i uczestnictwa w zbrodni na Polakach duchowieństwa grekokatolickiego. Jak Pan Profesor ocenia rolę jaką odegrał w tym przykrym aspekcie sprawy arcybiskup Szeptycki, zwłaszcza wobec dzisiejszych starań o jego beatyfikację ?

Arcybiskup Andrzej Szeptycki stał się produktem Watykanu. Kierowany przez niego Kościół Grekokatolicki dążył do poszerzenia swych wpływów wśród Ukraińców. W tym zakresie jego cele pokrywały się z celami OUN, nastąpiło milczące porozumienie między tymi siłami, przejawem którego był fakt drukowania „Nacjonalizmu” Dmytro Doncowa w drukarni o.o. Bazylianów w Żółkwi, a doktor teologii Iwan Krynioch został członkiem kierownictwa OUN, on, a obok niego znaczna część kleru grekokatolickiego, włączyli się do ruchu banderowskiego. Kościół Grekokatolicki (unicki), który stał się halickim Kościołem, nigdy niczego nie zrobił, by zapobiec ludobójstwu, jakiego dopuściła się OUN-UPA na ludności polskiej i ukraińskiej, nigdy nie potępił tego ludobójstwa. Powoływany często list pasterski arcybiskupa A. Szeptyckiego „Ne ubyj” (Nie zabijaj) pochodzi z listopada 1942 r. I nie dotyczy mordów banderowskich na ludności polskiej. W tym stanie rzeczy, jeżeli wpływy polityczne na Watykan nie przeważą, nie dojdzie do beatyfikacji abpa A. Szeptyckiego, ale ... przecież Papież wyniósł na ołtarze 27 związanych z ruchem OUN Ukraińców, ale nie wyniósł na ołtarze ani jednego spośród ponad 100 zamordowanych przez banderowców księży rzymsko-katolickich, Polaków, na przykład ks. Włodarczyka, który, według informacji Żura1, został zamordowany w okrutny sposób – po rozebraniu do naga, na mrozie, rozcięto mu klatkę piersiową i wyjęto serce.

Szowiniści ukraińscy mordowali również Żydów. Dzisiaj, paradoksalnie, znajdują wśród środowisk żydowskich, nie tylko sojuszników, ale i obrońców. Przykłady Włodzimierza Mokrego i Mirosława Czecha, prominentnych działaczy Unii Wolności, czy Bohdana Osadczuka pupila Tygodnika Powszechnego są tu bardzo wymowne. Jak Pan Profesor to skomentuje ?

Zbiegli na Zachód nacjonaliści ukraińscy byli wykorzystywani przez Stany Zjednoczone w prowadzonej przeciwko ZSRR „zimnej” wojnie, po upadku ZSRR są oni wykorzystywani w realizacji celu USA – odizolowaniu Ukrainy od Rosji. Innych, prócz nacjonalistów ukraińskich, sił antyrosyjskich nie ma na Ukrainie. Nacjonaliści ukraińscy okazali się być sojusznikami Stanów Zjednoczonych, a sojusznika nie wypada obarczać odpowiedzialnością za zbrodnię ludobójstwa. To tłumaczy stanowisko władz polski (i Ukrainy), Unii Wolności, prasy polskiej i w dużej mierze nauki polskiej (IPN) wobec struktur nacjonalizmu ukraińskiego. Współpracują z nimi Żydzi, czego przykładem jest „Gazeta Wyborcza” A. Michnika. Niemałą rolę w tym odegrał Jerzy Giedroyć na łamach „Kultury” i „Zeszytów Historycznych”, o czym piszę w referacie p.t. „Białe plamy w historii stosunków polsko-ukraińskich doby najnowszej”. Niebawem ukaże się on w druku. (referat ten został wygłoszony przez W. Poliszczuka podczas konferencji „Stosunki polsko-ukraińskiej w latach 1939-2004”, która odbyła się 5 czerwca b.r. w Warszawie – przyp. A. Śmiech)

Jak Pan Profesor ocenia dzisiejsze wpływy pogrobowców OUN-UPA ? Czy my, Polacy, mamy się czego obawiać, zwłaszcza wobec uczestnictwa szowinistów w tzw. demokratycznej opozycji p. Juszczenki i perspektywy ewentualnego zwycięstwa tego ostatniego w wyborach prezydenckich na Ukrainie ?

Ulegająca polityce nauka polska nie zdobyła się na obiektywną ocenę struktur nacjonalizmu ukraińskiego, przez co dotychczas nie doszło do potępienia OUN-UPA za zbrodnię ludobójstwa. Na tym tle pogrobowcy OUN-UPA nadal stanowią zagrożenie dla Polski i Ukrainy – popierany przez Stany Zjednoczone Wiktor Juszczenko może zostać prezydentem Ukrainy, a w jego bloku politycznym znajduje się OUN Bandery. OUN od jej narodzin stanowiła zagrożenie dla Polski, n.p. gdyby nie przesiedlenie ludności ukraińskiej na Ukrainę i gdyby nie przesiedlenie w ramach operacji „Wisła”, po upadku PRL, Polska z pewnością miałaby swoje „Kosowo”. I nie dlatego, że przeciwko Polsce powstałaby ludność ukraińska celem oderwania tzw. „Zacurzonii” od Polski, ale dlatego, że terrorystyczna w swej naturze OUN doprowadziłaby do takiej rebelii.

Wiele mówi się o pojednaniu polsko – ukraińskim. Nam jednak wydaje się, że pojednanie to, oddala się. Nie widzimy świadomości popełnionej zbrodni, za to widzimy mauzoleum Bandery we Lwowie, pomniki Romana Szuchewycza, Kłyma Sawura i innych, ulice, propagandę itd. Jak Pan Profesor widzi przyszłość,wobec tych faktów ?

Między narodem polskim i ukraińskim nie było i nie ma konfliktu, stąd mowa o polsko-ukraińskim pojednaniu jest bezprzedmiotowa. Na styku polsko-ukraińskim istnieje jedynie problem zbrodniczej działalności OUN i jej struktur zbrojnych. O pojednaniu z nimi możnaby mówić z pozycji chrześcijańskich, gdyby ich przywódcy, lub wyraziciele pokajali się za popełnione zbrodnie, ale ... oni je i ich wykonawców gloryfikują. Nie może więc być mowy o pojednaniu z nimi. Jeżeli nie dojdzie do oficjalnego potępienia (przez prezydentów, lub parlamenty) OUN i jej struktur za popełnioną zbrodnię ludobójstwa na ludności polskiej i ukraińskiej, zakłamanie historii będzie się pogłębiać i przez to nie dojdzie do normalizacji stosunków polsko-ukraińskich na płaszczyźnie społeczeństw. Trzeba mieć świadomość tego, że dziś na południowo-wschodnich obszarach II Rzeczypospolitej prowadzona jest intensywna, antypolska propaganda, ma miejsce kształtowanie postaw nienawiści do Polaków.

Dziękuję za rozmowę

Wywiad przeprowadzony w czerwcu 2004 r. przez Monikę Orlik. Opracowanie – A. Śmiech

1 L.Żur, Mój wołyński epos, Suwałki 1996, s.153

Janek · Gość

Przykładem może być moje rodowe miasteczko Tłumacz woj. stanisławowskie stawianie pomników stało się powszechne i liczyć można je w dziesiątkach....pomnik stoi nawet na terenie byłego getta żydowskiego, nie znalazło miejsca dla upamiętnienia co tam się wydarzyło. Na miejscowym cmentarzu zabrakło miejsca na postawienie krzyży pomordowanych Polaków, wśród których powinno znaleźć miejsce pochówku dla księdza Edwarda Tabaczkowskiego, proboszcza Św.Anny. Ks. Edward oddał życie za ratowanie Żydów, za co przypłacił życiem własnym . Z pośród licznych naszych grobów poznikały krzyże upamiętniające pomordowanych. Nasze władze też uśpione Majdanem też niewiele robią w tym kierunku....

sokalski · Gość

Nie jest prawdą, że akcja "W" objęła tylko Ukraińców, bo także Bojków, Dolinian i Łemków, jak również rodzin mieszanych polsko-ukraińskich.

Niedokładnie określiłeś też miejsce przesiedleń - nie na tereny Polski Zachodniej , tylko na tzw. Ziemie Odzyskane, a dokładniej w ówczesnym województwie szczecińskim i olsztyńskim.

Pozostałe stwierdzenia w Twoim pierwszym wpisie dotyczą czegoś innego, a przy tym zawierają tak dużo negatywnej emocji o nastawieniu rozliczeniowym, że można niechcąco wkręcić się w awanturę

Rozmowa w tym wątku tylko wtedy będzie miała sens, gdy będziemy dążyć do zrozumienia tego, co stało się ponad 60 lat temu i spróbujemy podać rękę na zgodę tym, którzy zostali zmanipulowani i zmuszeni do ludobójstwa.

Sokal

.

Udział Ukraińców w zdławieniu Powstania Warszawskiego
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
1 sierpnia 1944 r. wybuchło Powstanie Warszawskie, które trwało 63 dni. Była to powszechna, wyzwoleńcza walka zbrojna Armii Krajowej i ludności Warszawy z hitlerowskimi/niemieckimi okupantami.
.
W tej nierównej walce, toczonej w warunkach druzgocącej przewagi niemieckiej i wobec odmowy udzielenia pomocy powstańcom przez Stalina i z braku pomocy militarnej i dyplomatycznej ze strony Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych Ameryki, zginęło ok. 18 tys. powstańców i ok. 150-200 tys. ludności cywilnej, a wielkie miasto – stolica Polski miało przestać istnieć.
.
Po Powstaniu cała pozostała ludność została wysiedlona m.in. do obozów koncentracyjnych i zagłady oraz na roboty przymusowe do Niemiec.
.
Opustoszała Warszawa stała się terenem działalności specjalnych oddziałów niemieckich i ukraińskich, które paląc i wysadzając, zniszczyły 80% miasta. Podczas Powstania wróg nie tylko dopuścił się zbrodni wojennych wobec ludności Warszawy, ale wręcz potwornej zbrodni ludobójstwa.
.

Na foto:Członkowie SS Galizien składają przysięgę | fot. bibula.com
.

larysa

Tak często teraz zapominamy o naszej historii, o prawdziwej historii a szkoda. Patriotów już teraz jest jak na lekarstwo.

daria120

Dokładnie, coraz mniej ludzi przykłada wagę do historii, a prawdziwego patriotę to teraz ze świecą szukać.